غزل

جان کاشمیری

ماسا فرق وی خاصا جانو، کم نوں ونجن توں پہلاں
روٹی کدی وی ٹھیک نہ پکّے آٹا وِسمن توں پہلاں
اِنج وی تِلکن دا کجھ دارو ہُندا تِلکن توں پہلاں
کِلاں والی جُتی پا لے برف تے دوڑن توں پہلاں
سبھ توں اُچّا سبھ توں سُچّا ساری دنیا دا ایہہ قول
کِسے وی کم نوں ہتھ نہ پاویں سوچن سمجھن توں پہلاں
زر دی شہ تے زر والے نے آکھیا ماتڑ بندے نوں
اپنی غربت تک لینی سی رشتہ منگن توں پہلاں
بالے، چھتیری، پکّھر، کڑیاں ہُن کیہ بِٹ بِٹ ویندے او
ایہو گل سی سوچن والی، پر ٹُھمنے دیون توں پہلاں
لفظ کدی نہ واپس آندے بندے بھاویں مر جاندے
بات دی ایچی بیچی سمجھیں بات چلاون توں پہلاں
مر جاون گے نال خوشی دے رُڑ پُڑ جانے جذبے وی
آخری واری سینے لگ جا رستہ بدلن توں پہلاں
خشبوواں دے ہُلیاں مِل کے عشقے دی لوتی لائی
دل مالن دا منگ دے مُنڈے ہار خریدن توں پہلا