غزل

قیصرمحمود گورائیہ

بڑی غربتے بدید ایں
کتھوں چاہی دی سیں سوغاتے
تینوں ترس وی نہیں آئوندا
کدی بے بساں دے اُتے
توں تے اپنیاں مناویں
کسے اُتے جو وی گزرے
کوئی ولکدا اے کنا
بھاویں دکھ دے پہاڑ تھلے
ترے سر تے جوں نہیں ٹردی
ترے کارنامیاں نوں
کیہ میں گن گنا کے دساں
توں کئیاں دے گھر نیں لٹے
توں کئیاں دے جھگے ساڑے
توں بڑے بڑے سیانے
بے عقل نیں کر کے رولے
تینوں کیہ پتہ اے عزتاں
دے نیں مرتبے کڈے کو
تینوں کیہ کسے دی سار اے
کسے دی کیہ پا اے وکدی
توں مرے نوں اُتوں ماریں
کئیاں چاواں ہاسیاں نوں
ترا کیہ وگاڑیا اے
مینوں دس معصوم لوکاں
بڑی غربتے بدید ایں