غزل

قیصرمحمود گورائیہ

چاء دل دے کسے تروڑے نیں‘ تاں دو گھٹ پینی پے گئی اے
ساڈے پیش جو پئے وچھوڑے نیں‘ تاں دو گھٹ پینی پے گئی اے
کجھ عمر وی اجے ایانی اے‘ کجھ ہوش بھلائی اے تیرے دُکھ
اتوں یاراں نے ہتھ جوڑے نیں‘ تاں دو گھٹ پینی پے گئی اے
کھنگی پا کے نال اڈیکاں دے‘ تری یاد دی سردل وچ بہہ کے
اکھیاں نے اتھرو روڑھے نیں‘ تاں دو گھٹ پینی پے گئی اے
کٹھے جین مرن دا کہندا سی‘ جہڑا اپنا بن بن بہندا سی
سنگ غیراں نال اس جوڑے نیں‘ تاں دو گھٹ پینی پے گئی اے
اج پہلی واری قیصرؔ اوئے‘ آکھے لگ کے اوس شریکاں دے
ساڈے چھاپاں چھلے موڑے نیں‘ تاں دو گھٹ پینی پے گئی اے