غزل

امرجیت سنگھ سندھو

اِک پتھر نوں کیہ، کوئی جیوے مریے
ایہہ وکھاوا نہ کر توں میرے واسطے
تیرے ہنجو بڑے تھانیں کم آؤن گے
ایویں اکھاں نہ بھر توں میرے واسطے
میں کسے دی دئیا دا نہ پاتر بنا
میری اِکو دعا کر قبول اے خدا!
میں تیری ہی نظر دا سوالی رہیاں
کر سولّی نظر توں میرے واسطے
ہر لڑائی چ جے جت نشچت نہیں
ہر لڑائی چ نشچت نہیں موت وی
مرداں نوں تاں مہِماں نے ہر موڑ تے
اینی چِنتا نہ کر توں میرے واسطے
میں اوہدے واسطے موت دے نال وی
بھڑ گیا ساں تاں ایہہ میرے جذبات سن
پر اوہدے عوض وچ اس نوں میں کیوں کہاں
اگ وچوں گزر توں میرے واسطے
اپنی مشکل دا حل ایس وچ تاں نہیں
کہ توں دشمن دے پیراں ’چ سر دھر دویں
تیرے سر دی جگہ میری بکل چ ہے
اس نوں نیواں نہ کر توں میرے واسطے
جو چراں تیک آباد ہو نہ سکے
اس نوں کہہندے نیں لوکیں، چڑیلاں دا گھر
بھوت بنگلا بنا نہ ایہنوں ظالما
کھول دے دل دے در توں میرے واسطے
جے اوہ دل منگ لوے تاں اوہدا کرم ہے
جے اوہ سر منگ لوے تاں نوازش اوہدی
اے میرے نامابر! اِس طرحاں دی لیا
کوئی چنگی خبر توں میرے واسطے