غزل

مجاہداقبال مجاہد

دنیا دی اے ریت انوکھی رب دے کم نرالے نیں
ہتھیں قبریں پا چھڈیا اے اج گودی کھیڈن والے نیں
ویکھیں جھلیا میرے وانگوں توں وی لٹیا جاویں ناں
جہڑیاں سمجھیں یار اداواں اوہ ایہناں دے چالے نیں
ٹٹدا بھجدا رہنا واں کدے سڑدا بلدا رہنا واں
ہجر تیرے نیں سینے دے وچ انج دے بھانبڑ بالے نیں
یاد وی اوہنوں کرنا ایں نالے کرنا ایں دعوے بھلن دے
لا کے مندری سٹدا نہیں کیوں حالے خط سنبھالے نیں
عمراں لئی مجاہداؔ اوئے ہن ڈنگ ایہناں دے جردا رہو
چلیاں ددھ پیا کے جہڑے ہتھیں پھنیئر پالے نیں