سرہیوں دا پھُل

زاہد حسن

اک اکھ میری سرہیوں دے پتر جہی
فجریں کھڑ‘ شامیں کمھلاوے
سفنے دلیجیں رہن سجن دے
اک آوے اک جاوے
اک غم تیرا سرہیوں دے بور جیہا
رہے پھُل پھُل وچوں کردا
بیبا وے تیرا دکھڑا ، کھاوے ماس بدن دا
تے پیوے لہو جگر دا
اک جند‘ میری رنگت سرہیوں دی
نت ساوی ہو ہو نسرے
دل نوں لکھ دلیلے گھتاں
بیبا یاد تیری نہ وِسرے
اک پیڑ میری سرہیوں دے پھُل ورگی
جہڑی زرد رنگاں وچ جاگے
جدوں دے اسیں پلنگھ اُنائے
وٹ ناڑیں دے دھاگے