غزل

منصور عزمی

میرے شہر اِچ کالا سورج چڑھدا اے
اِس لئی ہر بندہ لو توں ڈردا اے
اِس لئی پِنڈ دا چودھری میرا ویری اے
میرا پُت وی کیوں سکولے پڑھدا اے
شاموں شامی ویڑھے سُنجے ہو جاندے
جویں دیو کوئی پِنڈ اِچ شام نوں وڑدا اے
خورے شہر اِچ کِنج دا موسم آیا اے
ہر بندہ اِک دُوجے دے نال لڑدا اے
اپنے آپ اِچ آپی سڑدے رہنے آں
دُدھ کاہڑنی دے وچ جِسراں کڑہدا اے
ہر سال ایہ میری کُلی ڈیگدا اے
بڑا بے دردی ظالم پانی ہڑ دا اے
عزمیؔ اِنج توں دھرتی اُتے ڈِگا ایں
جیوں پکیا پھل بوٹے نالوں جھڑدا اے