غزل

ہمایوں پرویز شاہد

خدا نے جو بنایا نہیں نظام ایسا بنائو نہ
غریبی نوں مکاون لئی غریباں نوں مکائو نہ
کرو تقسیم خشیاں نوں خدا دی ساری خلقت وچ
کوئی روندا جے ہووے تے کدی مسکرائو نہ
خدا دا حکم وی ایہو تے آقا وی ایہہ کہندے نیں
کہ اپنی بھکھ مٹاون لئی کسے دے حق نوں کھائو نہ
اوہ رُکھ جس دا گھنا سایہ سکوں تے راحتاں دیوے
تُسیں اوہدے بدن تے کدی آری چلائو نہ
وراثت وچ جنہاں نوں بے بسی دے خار ملدے نیں
اوہناں نسلاں نوں پھُلاں دے تسیں سفنے وکھائو نہ
میں شاہد آں میں شاہد آں شہادت میں ای دیواں گا
پرندے اپنی سوچاں دے تُسیں ایویں تھکائو نہ