غزل

عطاء العزیز

پتھر گلاں کر نہیں سکدا
بدل وانگوں ورھ نہیں سکدا
جھوٹھی گل اے ایہہ گل جھوٹھی
ہجر اچ کوئی وی مر نہیں سکدا
چانن کردا کردا سورج
ہنیرے کولوں ہر نہیں سکدا
آ جا ہن کہ تیرے باجھوں
میرا کم کوئی سر نہیں سکدا
جس وچ رتا خوف خدا دا
کسے دے کولوں ڈر نہیں سکدا
اکھیاں وچوں نیر وگائیاں
دل دا سورج ٹھر نہیں سکدا
ہر کوئی آکھے بھل جا اوہنوں
کم عطا ایہہ کر نہیں سکدا