نشئی

حنیف ساقی

الف ازل توں لے کے اج تاہیں نشے کسے دا ککھ سواریا نہیں
خانی خان جہان دے ہار گئے نیں نشہ کسے دے ہتھوں وی ہاریا نہیں
نشے کئیاں دے کُلے وکا چھڈے ایہنے کسے دی بیڑی نوں تاریا نہیں
حکمت حکم لقمان دا من دی سی بھاویں پتر دا روگ سدھاریا نہیں
بھنگ‘ بوٹی‘ حشیش‘ افیم اگے کسے مرد نے ہانگرا ماریا نہیں
ایس دکھ بارے کسے سوچیا نہیں یا فر کسے سیانے وچاریا نہیں
موت ونڈدے پئے نیں وچ پُڑیاں ویچن والے نوں کسے للکاریا نہیں
ہویا ایتھے نہ کیوں قانون لاگو جذبہ عمل دا کیوں ابھاریا نہیں
کسے دھی دا ویچ کے داج کھادا‘ ڈولی ٹوری نہیں‘ قرض اتاریا نہیں
عیبی پت نوں وی سینے لان ماپے‘ کسے بوہے توں پت دھتکاریا نہیں
میت ویکھ نشئی دی لوک آکھن نشے ماریا اے موت ماریا نہیں
ساقی لال نہ نشے دے چڑھن ہتھیں کسے سوچ دا بنھ اُساریا نہیں