غزل

نصیر بلوچ

دل وچ آون جاون لگ پئے اوہدے انج خیال جویں
ویڑھے دے وچ لکن میٹی کھیڈن نکے بال جویں
رات چنھاں دیاں پانیاں وچ کوئی انج ہڈکورے بھردائے
پانیاں وچوں لبھدا پھردائے سوہنی نوں مہینوال جویں
ہوکے انجن نچن سنج بلھیاں دیاں قبراں تے
پلکاں اُتے ہنجو کھیڈن بلھے وانگ دھمال جویں
کولا انج کر گئیاں چھاواں اوہے نگھے پیار دیاں
سڑ گئیاں نیں ساویاں فصلاں بہتی بارش نال جویں
ہنجواں نال مٹا کے درد پرانے نویں سہیڑ لواں
پہلے اکھر پوچ کے سجری تختی لکھدائے بال جویں