غزل

حنیف ساقی

سانجھ نبھاون والے توں نہیں رکھے اوہلے جاندے
ہاری ساری بندے اگے دکھ نہیں پھولے جاندے
جنس بقا جے لینی ہووے مل نہیں پچھیا جاندا
جتھے ہون سراں دے سودے دھڑ نہیں تولے جاندے
تاہیوں تیریاں گلاں سن دا جاندائے نیویں پا کے
دھیاں والیاں کولوں وڈے بول نہیں بولے جاندے
کالے بدل انج آئوندے نیں کچیاں کلیاں ولے
بیوہ دا سر کجن دے لئی جویں وچولے جاندے
کدھرے ویکھے دولت والے ائوتر جان جہانوں
کدھرے روڑیاں اُتے جمدے لال مدھولے جاندے
دھیاں لے کے سوہرے بن کے سو سو ناز وکھاون
پیکیاں ولوں کوڑا وٹا دان بھڑولے جاندے
آئونا ساڈا پانی اُتے جیوں کاغذ دی بیڑی
جانا ساڈا جویں رڑے توں واء ورولے جاندے
ڈرنا واں ہن ساہواں والی ڈوری ٹٹ نہ جاوے
ساقی میتھوں ہور نہیں تیرے گنجھل کھولے جاندے