غزل

جان کاشمیری

کدی نہ ویکھن خون پَراں دا منزل دے وَل تک دے نیں
پنچھی بھاویں اُڈ نئیں سکدے پیدل چل تے سک دے نیں
جَنے کَھنے نوں ایتھے ہُندا رمزاں دا ادراک نئیں
لوکی آکھن زلزلہ آیا ہُلارے اوہدے لک دے نیں
کھان دی تینوں سَوڑ پئی اے چھیتی چھیتی پَیلاں پا
اصلی پَھل تے پیڑاں اُتے سہجے سہجے پک دے نیں
اپنے ہمیشہ ویر کماون غیراں دی کیہ بات کراں
ہس ہس جیہڑے رستہ وکھاون اوہو رستہ ڈک دے نہیں
ایس دا ناواں پیار محبت ایس دا ناواں شرم و حیا
وِچّوں دلبر اَن جھک ہُندے اُتّوں اُتّوں جھک دے نیں
باقی سارے وَلّ وَلیویں سچّی گل اے اینی گل
نک دے شکنجے آئی دنیا رولے سارے نک دے نیں
منّے منّے کوئی نہ منّے جان سُناوے وِچلی گل
جیہڑے کُجھ وی کر نئیں سکدے اوہو لوکی بک دے نیں