غزل

عقیل شافی

جد وی اوہنے گل کیتی اے
انگل میرے ول کیتی اے
ہس کے چڑھیا سولی تے میں
مشکل انجے حل کیتی اے
پُنوں تے الزام اے ایویں
کھجل سسی تھل کیتی اے
جد اوس محفل کیتی یارو
غیراں دے نال رل کیتی اے
انج کسے دے نال نہ ہووے
میرے نال جو کل کیتی اے
سجن جدوں سنائے دُکھڑے
ہنجواں فیر نہ ڈھل کیتی اے
دیس بدیس پھڑایا مینوں
وقت انج چلو چل کیتی اے
شافی، جد شمس تبریزی
ہتھی لا کے کھل کیتی اے