غزل

کلیم شہزاد

پیار دے اندر ایسے وقت وی آئوندے نیں
جاگدیاں وی سفنے بھلیں پائوندے نیں
جنھے کنڈے راہواں وچ کھلارے نیں
چا اوہدے توں ہن وی پھل ورہائوندے نیں
دل دے ویہڑے جھانجر چھنکے یاداں دی
آئوندے جاندے ساہ دھمالاں پائوندے نیں
کہن سیانے ویلا مرہم زخماں دی
گزرے ویلے مینوں کیوں تڑفائوندے نیں
ہان دیاں مٹیاراں کھوہ توں ٹر گئیاں
پیر مرے کیوں مڑ مڑ پچھے آئوندے نیں
عاجز آوے ذہن جے اوہدیاں سوچاں توں
دل نوں ثالث من کے ساہ منائوندے نیں
فیر کلیم کیہ اوہناں منزل پجنا ایں
جو راہواں دی اوکڑ توں گھبرائوندے نیں