وارث شاہ تے پنجابی دشمناں دے ناویں

پیر فقیر ویر سپاہی

وارث شاہ دے ناں توں ساڑ اٹھیا
کورے عقل دے انھیاں کانیاں نوں
وارث عاشقاں تے کرم رب دا اے
سمجھ آئی نہ سیانیاں بیانیاں نوں
اوہدی ہیر تاریخ پنجاب دی اے
اوہدے ہنر دی خبر زمانیاں نوں
پیر من دا اوہنوں پنجاب سارا
ہیر یاد اے مستاں دیوانیاں نوں
وارث شاہ دے ناں بنن والی
درسگاہ دا ناں تبدیل کیتا
شیخوپورہ دے ناوں تے بل بنیا
کم کھچ اے کسے ذلیل کیتا
ہر تھاویں سیاست نہیں ٹھیک ہوندی
قلمی کار کجھ عالمی ہووندے نیں
تساں اوس فقیر تھیں ویر چایا
جہدے پیر زمانے پئے دھووندے نیں
انج ساڑ پنجابی دا اٹھیا اے
جمن والیاں نوں پئے روندے نیں
وارث شاہ شخصیت اے بد بختو
پٹھے کھوہ کیوں ایویں پئے جووندے جے
اوہدی ہیر کتاب جے پڑھ سکو
لغت حسن تے امن دی پیار دی اے
یونیورسٹی وارث دے ناوں ہووے
اکو منگ پنجابی سنسار دی اے
وارث شاہ دا فلسفہ جگ منے
کول بیٹھیاں اکا نہ سمجھ آئی
بیٹھے سگویں مکے دے کول بدو
دشمن تسیں پنجاب دے نہیں بھائی
تسیں اپنے شہر بے نام پھر دے
وارث شاہ نے دنیا مگر لائی
کوڑا بل پنجابیاں پاڑ دینا
سب روڑھ لوکائی نے لے جانا
وارث ویر فقیر نیں چپ بیٹھے
فقر بولے تے مہنگا اے پے جانا
وارث شاہ دے نال دھرو کر کے
تساں ناوں پنجاب دا رولیا اے
صو فی دشمن سوچ دے کسے ویری
زہر قہر تعصب دا گھولیا اے
ماں بولی پنجابی دے ویریاں نیں
بوٹا امن دا پیریں مدھولیا اے
وارث شاہ دے ناوں تے بنن والی
درسگاہ تے ہلہ کیوں بولیا اے
منگ ویراں دی وارثی درسگاہ نوں
وارث شاہ دے ناوں منسوب رکھو
اوہدی ہیر سنسار وچ گونج دی اے
فقر ویر نوں سارے محبوب رکھو
کئی صدیاں بیتیاں اجے توڑی
وارث شاہ دا اجے نہیں جے جوڑ کوئی
عشق ہیر دا جویں الیکیا اے
شعر سخن دا نہیں جے توڑ کوئی
اوہدی قلم جیوں عشق نچوڑ کڈھے
کڈھ سکیا ناہیں نچوڑ کوئی
عشق والے نہیں چھددے اپنا راہ
دیوے لکھ ہزار کروڑ کوئی
وارث شاہ فقیر دا حق بن دا
ایہدے ناوں وڈی درسگاہ ہووے
ناوں گونجے پنجاب دا عاشقاں چ
وارث شاہ ویرا وارث شاہ ہووے