غزل

منصور عزمی

ہور خورے کیہ واپرنا اے اِس توں ماڑے حالاں وچ
ایہو اِی گل میں سوچدا رہناں آئوندے جاندے سالاں وچ
فجر توں ڈیگر تک مینوں ایہہ چِنتا لگی رہندی اے
روٹی ٹُک یاں کھیڈ کھڈونے کیہ ونڈاں گا بالاں وچ
شرم تے غیرت والے تک کے چوچک ول ایہہ کہندے نیں
شالا ہیر جیہی دِھی نہ جمے اِس توں اگانہہ سیالاں وچ
ماڑا، مہاتڑ ہون دا کر کے چُپ چپِیتا رہنا واں
نچدی اے پر روز بغاوت میرے سوچ خیالاں وچ
مزدوری، مزدور دی اَنّکھ تے حق دا قاتل کیہڑا اے
ہر ویلے میں ڈُبیا رہنا ایہو جیہے سوالاں وچ
ایہہ تے پاڑ کے پربتاں نوں وی چَکنا چُور نیں کر دیندے
اپنا دل میں کِویں سنبھالاں دُکھ دے یار بھُچالاں وچ
ویلا جے نہ سانبھیا عزمی فیر توں ایہہ گل چیتے رکھ
کئی تارُو نیں آن کے ڈُبّے اِس سمے دیاں چالاں وچ