غزل

عطاء اللہ عزیز

مینوں شعری اوزان دا چج کوئی نہ
تاہیوں شعر بنان دا چج کوئی نہ
کاہنوں شہر پرانے پئے ڈھانے آں
جیکر نویں وسان دا چج کوئی نہ
بھاری پنڈ گناہواں دی کری جاندے
کولے رب دے جان دا چج کوئی نہ
اسی چن مریخ تک پہنچ چلے
اپنے کچے مکان دا چج کوئی نہ
ہوراں لئی مصیبت ایہہ بن جاندی
سانوں خوشی منان دا چج کوئی نہ
موٹروے تے اساں بنا لئی اے
آیا سیکل چلان دا چج کوئی نہ
سن عطا دی ایہنوں معاف کرنا
ایہنوں شعر سنان دا چج کوئی نہ