غزل

قیصر محمود گورائیہ

دیوا لج دا بالدی چُنی
شرم حیا نوں پالدی چُنی
دیس پنجاب اچ ساتھن ہوندی
دھی دے اک اک وال دی چُنی
ننگا سِر کھیہہ لبھ لیندی اے
بُری نظر نوں ٹالدی چُنی
ماضی وچ تے تاج سی سِر دا
لیرولیر اے حال دی چُنی
یاداں دا گُھنڈ کڈھ لیندی اے
لنگھے ہر اک سال دی چُنی
چُنی باجھ نلجا سِر اے
سِر دی لج سنبھالدی چُنی
سِر توں گل وچ کدے نہیں آئوندی
جیکر ہوئے حلال دی چُنی
پیکے گھر چوں نکل کے دھیاں
بن جاون سسرال دی چُنی
دین اسلام دی لج پئی سانبھے
وچ کربل دے آل دی چُنی
عشق ہوراں نے در در رولی
سُگھڑ ہیر سیال دی چُنی
ساڈی سوچ تے مچھی تیکر
کیہ کجھ ویکھے جال دی چُنی
عزت کول جے ہوسُو تے فِر
مالا مال کنگال دی چُنی
بدلاں وچ ہوا نال کھیڈے
قیصر فِکر خیال دی چُنی