غزل

ساحل اعوان

اوکھے وقت وچارے تے
واہ دیاں نظراں ڈھارے تے
کیویں بندہ جت سکدا اے
جے آپوں ایں ہمت ہارے تے
پیراں ہیٹھ لتاڑ دے ویکھے
ترس نہ کھان وچارے تے
کس نے آن بچانا مینوں
اوہ بہہ گئے آن کنارے تے
اکھاں میٹیاں سورج نیں
رات نے وال کھلارے تے
چن چکور تے لبھدی مرگئی
کیہ کردی مان اوہ تارے تے
زندگی جھوٹے جھوٹ رہی اے
بیٹھی پینگھ ہلارے تے
ونگاں ہتھیں بھن بیٹھی آں
کیہ دوش کراں ونجارے تے
ساحل نسدے آ جاندے نیں
موت دے ایک بلارے تے