غزل

امرجیت سنگھ سندھو

میری محبت نوں اوہ دھن تکڑی چ تول کے
ہولی سمجھ کے چھڈ گیا، پیراں چ رول کے
دسیا جدوں دلدار نوں دل اپنا پھول کے
اوہ غم دے اتوں لے گیا خوشیاں ورول کے
ہر وار تیرے نقشاں دا جھولا جیہا پیا
ویکھی جدوں وی یاداں دی بھبل پھرول کے
بھولا جیہا چہرہ تیرا تینوں وکھاؤں گا
رکھوں گا اپنے دل دی میں البم چوں ٹول کے
چلیا ایں دلبر نوں ملن، کجھ ضبط رکھ لویں
پچھیں نہ کجھ وی بول کے، دسیں نہ بول کے
چاواں دا کیہ دساں، جدوں تردے بنے سجن
پیراں دے ہیٹھاں کیڑیاں وانگوں مدھول کے
جیون دی تلخی پی گیا ‘سندھو’ سواد نال
اس وچ تیریاں مٹھیاں یاداں نوں گھول کے