غزل

کرم علی کیفی

چُک کے جھولی پا لے سجنا ایہہ کم یار ہنیراں دا
کجھ نہیں وگڑا رب دے بندے ایہناں ڈُلھے بیراں دا
لکھ کروڑاں حیلے کیتے رنگ گلابی نیلے نیں
فرق نہ مٹیا اس دنیا توں باراں نالے تیراں دا
اپنے آپ نوں آکھیں شاعر راجا دائر بن بن کے
پر نہ بنیا خاکہ تیتھوں وارث شاہؒ دے شعراں دا
خالی ایتھوں ٹُر گئے یارا شاہ سکندر دارا وی
کیہ کریں گا دنیا اُتے دولت والے ڈھیراں دا
جھوٹھے ایہناں مار مُکائے شور شرپے دتے لاء
چرچا سارے جگ وچ ہویا پاکستان دے شیراں دا
بدلاں پچھے شرم دے مارے مونہہ لکائی جاندا اے
سورج نے اج خورے کہڑا تکیا مُکھ سویراں دا
اک دوجے نال چاگھاں کردے نیں تے اُکا ڈردے نہیں
انج بلپا ہویا یارو بھیڈاں دے نال شیراں دا
کڈا کیفی جھلاّ ہویا سدھی راہ تے چلیا نہیں
رتی ماسہ تولہ نہیں تے مان کریندا سیراں دا