غزل

ڈاکٹر امان اللہ

دل نمانا پاگل تیرا کملیاں گلاں کردا اے
پھاڈ پرانے ڈونگھے کردا سُفنے یاد کرائوندا اے
سونہہ وی کھادی رشتے توڑے سینے پتھر رکھیا سی
سارا کجھ میں یاد کراواں فیر وی نہیں اے مندا اے
بھل جا جھلیا بھولیاں گلاں کھلرے رہن دے دل دے ٹوٹے
کرچاں بھاویں کنیاں جوڑیں شیشہ مڑ نہیں بندا اے
لنگھے پئی ہن جویں وی لنگھے چھڈے کملیاں سوچاں نوں
لیکھاں دے نیں کڑچھے امانؔ لکھیا سہنا پیندا اے