کنہوں آکھاں عید مبارک

پیرفقیر وِیرسپاہی

کنہوں آکھاں عید مبارک
کنہوں دیاں ودھائیاں
کامل مرشدِ باجھ مریداں
عیداں کویں منائیاں
سنگتاں جڑنیاں میلے لگنے
کھیڈاں انج کھدائیاں
جنگل نوں چا منگل کیتا
راتاں چا رشنائیاں
دید نہ ہووے عید نہیں ہوندی
گلاں سنیاں سنائیاں
ایہ تے اودوں چانن ہویا
جس ویلے ازمائیاں
ہجر جدائی ناں سنیا سی
سمجھوں دور جدائیاں
بھیت جدائیاں والا کھلیا
جدوں جدائیاں آئیاں
اک بندے دے چار چفیرے
گھم دیاں کل خدائیاں
جس نوں بخشیاں اپنے ورگیاں
رب سوہنے وڈیائیاں
کسے نہیں انج قلم گھسانی
کیتیاں جویں لکھائیاں
چنڈیاں پئے گئیاں انگلاں اُتے
مورتاں گھڑیاں گھڑائیاں
راتاں دے جگراتے کر کے
لکھتاں خوب سجائیاں
سارا دن وی قلم چلائی
کر کے حرف کمائیاں
شاعر لکھاری پیر پیر بنائے
فقر فقیریاں چھائیاں
یعنی کہ موری دیاں اٹاں
چاڑھ چبارے لائیاں
چوراں نوں چا قطب بنایا
کھیڈ رچائی سائیاں
پیسے دھیلے والیاں جا کے
دولتاں جدوں وکھائیاں
درویشاں ازمیشاں دتیاں
دولتاں سب ٹھکرائیاں
بڑے بڑے کم ظرفاں وچے
عادتاں جدوں وکھائیاں
آپے اپنیاں متھیاں اتے
لکھ بیٹھے رسوائیاں
چالھی ورہے نہیں چوں چاں کیتی
لگیاں توڑ نبھائیاں
ویر بخاری دو روحاں سن
رب اک کر وکھائیاں
بڑے چڑھاوے چڑھدے رہے سن
سخن دیاں اچیائیاں
چاپلوسی نال خوشامد
ملدیاں نہیں وڈیائیاں
پندرہ ورہے بہہ رہڈوے آتے
فقر فقیریاں چائیاں
دسیامسٹ قلندر کتھے
کویں دھمالاں پائیاں
سنکھ وجے گھڑیال وجے
نوبتاں کنج کھڑکائیاں
درشن دید دیدار لئی آئیاں
ویرن کل خدائیاں
چالھی ورھے جو سنگت کیتی
سنگ تنویر بخاری
ویر سپاہیے علم ادب دیاں
اُچیاں رمزاں پائیاں