غزل

نورمحمدنور

بھاویں خفا اوہ ہووے، بھاویں برا کہاواں
جھاتی معصومیت تے دسے بناں ہی پاواں
دساں کی بے بسی دی پیڑاں بھری کہانی
جھڑکاں بگانیاں توں گھر وچ بلا کے کھاواں
جھوٹھاں توں، وعدیاں توں، تیرے ارادیاں توں
ستیا ہاں جس طرحاں میں تینوں کویں ستاواں
لکھے نے ورقیاں تے کجھ گیت میں خوشی دے
غمگین زندگی ہے، کہڑے پڑاء تے گاواں
ڈردا ہاں لاؤن توں ہن اولاد وانگ پودے
دتیاں نہ جے ایہناں نے بڈھے پلاں چ چھاواں
تردا ہاں، جد توں سکھ پیراں تے میں کھلونا
لمبیاں نے زندگی دے پینڈے توں ودھ کے راہواں
ہے نور دی تمنا نظراں توں دور رہِ کے
سو سال یار جیوے دیواں ایہو دعاواں