جنگ نامہ حضرت امام حسینؑ

فقیر میاں رحمت دے جنگ نامے وچ ورتیاں گئیاں تلمیحات نمونے لئی پیش نیں۔ جد کہ جنگ نامے وچ سارے شعر بطور تلمیح ہوندے نیں۔ فنی حوالے نال تلمیحات دی ورتوں انج کر کے کردے نیں۔
اوہ لکھدن:
جد بیڑا حضرت نوح دا اس جگہ تے آیا
چکر کھادا بیڑیاں تقدیر بھوایا
سلام قولاً علیٰ نوح ھِم فی العٰلمین نبی فرمایا
اچن چیتی نبی نوں اک آوازہ آیا
ں
سن کے گل عباس دی شاہ ہنجوں رویا
نال اساڈے بھا جی دھروہ مڈھوں ہویا
ابراہیم نوں بنھ کے وچ چخہ دے ڈھویا
ذکریا نوں چیریا دو ٹکڑے ہویا
کیڑے تن ایوب دے یونس مچھی گویا
یوسف اندر قید دے کدی سُکھ نہ سویا
آدم بہشتوں کڈھیا اس نال کی ہویا
ں
اوہ شہیداں دا سردار جو آکھے رب نوں
آدم حوا نکال اونہاں نوں بخشیائی
کیتائی آپ پیار جو نال ہن نوح دے
تے گھت طوفان غبار جو خلقت بوڑیا
مڑ کیتائی پیداوار جو نال پیار دے
کیتی چا گلزار اگ خلیل دی
دنبہ کر تیار اسمٰعیل نوں رکھیا
پیٹ مچھی دے واڑ یونس کڈھیا
یوسف ویچ بازار تخت بہا لیا
جہڑی ورتی میرے نال علم ہے تدھ نوں
ایہناں تلمیحات وچ طوفان نوح تے نوح دے بیڑے دا ذکر اے۔ حضرت ابراہیم دا اگ اچ سٹنا، حضرت زکریا دا آرے نال چیر کے دو ٹوٹے کرنا، حضرت ایوب دے تن اچ کیڑیاں دا پونا، حضرت یونس دا مچھی دے پیٹ اچ رہنا، حضرت یوسف دا قید ہونا تے حضرت آدم دا بہشتوں کڈھن دے واقعات دا ذکر ملدا اے۔ مڑ اگاں ویکھیئے تاں ایہناں واقعات اچ اگ دا گلزار ہوونا، حضرت اسمٰعیل دی تھاں تے دنبہ دی قربانی، حضرت یونس نوں مچھی دے پیٹ اچوں باہر کڈھنا، حضرت یوسف نوں مصر دا تخت عطا کرنا۔ ایہ قرآنی اتے تاریخی واقعات وی نیں۔
تشبیہاں دا ورتارا
کوئی شے کسی دوجی شئے نال معنیاں دی سانجھ پالوے تاں اوہنوں تجرید، تشبیہہ یا استعارہ کہاں گے۔ تجرید علم بدیع دا سر نانواں اے۔ ایہدے نال ہک شئے دی صفت نال اجیہی صفت والی کوئی دوجی شئے ول اشارہ کراں گے جہڑی اس صفت دا مبالغہ پیش کرے۔
مشبہ وچ ہک شئے نوں مشبہ تے دوجھی مشبہ بہ اتے معنیاں دی سانجھ دی وجہ توں مشبہ آہدھے ھن۔ ایہ ضروری ہوندا اے کہ مشبہ تے مشبہ بہ وچ گلاں سانجھیاں ہوون پر کجھ گلاں وچ ہک دوجھے توں وکھریاں ہوون۔
فقیر میاں رحمت دے لکھے جنگ نامے وچ تشبیہاں دا ورتارا سوہنے تے سچجے انداز نال کیتا گیا اے۔ جے چیٹ نال ایہناں دی شاعری نوں پڑھیا تے ویکھیا ونجے تے ایہناں دے کلام وچ تشبیہاں دا ورتارا ملدا اے۔
ایہناں دے کلام وچ تشبیہاں آلے شعر ویکھو جہناں وچ تشبیہاں ورتیاں گئیاں نیں۔
آسمان آتش دا ہوسیا، لہو زمین ایہ ساری
دشمن ہوسن دین دے ہک ٹولا ناری
اوہ کرن بے ادبی آن کے پلیت کفاری
جنگل کربلا ہے ہک جاہ، قہاری
ں
اوہ چمکے بجلی ہار میانوں چھکیاں
ں
اوہ کڑکے بجلی ہار اگوں پیندیاں
اس مارے لکھ ہزار چُن کے خارجی
سِریاں دے انبار لائے وڈھ کے
جیوں ٹنڈاں لاہ کمہار سٹے چک توں
(جاری اے)