وجود فرشِ زمین پر ،مرتبہ عر ش سے بلند تر

12ربیع الاول نوں اللہ دے اوہ پیغمبرۖ ایس دنیا وچ تشریف لیائے جو خلقت وچ اولین سن لیکن ایس جہان وچ آمد دے اعتبار نال خاتم المرسلینۖ سن۔ اوہ امی لقب سن مگر علم دا شہر وی سن۔ اوہناں دا وجود فرش زمین اتے سی لیکن مرتبہ عرش توں وی اُچا سی۔ آپۖ دا دنیا وچ آن دا مقصد جہالت دے نقوش مٹانا تے علم و آگہی دی شمع روشن کرنا سی۔ جہناں لوکاں نوں آپۖ دی نسبت’ تربیت تے رہنمائی براہ راست میسر آئی اوہ لوک زمانے بھر دے معمار ثابت ہوئے۔ علم دے اوہ دریا جو مدینہ
توں نکلے سن تاقیامت انساناں تے انسانیت نوں سیراب کردے رہن گے۔ اخلاق مصطفی تے کردار مصطفی اج وی جے اسیں اپنا رہنما بنا لئیے تے دنیا دی ہر سربلندی ساڈا مقدر قرار پاوے گی۔ اج جے اسیں ہر پاسوں تباہیاں وچ گھرے ہوئے آں تے منزل توں بھٹکے ہوئے آں تے ایہدی وجہ ایہہ اے کہ اسیں اوہ رستہ چھڈ دتا اے جہڑا سیرت مصطفیۖ نے سانوں وکھایا سی۔ اج وی ساڈا ایہہ خارزار زندگی رشک چمن بن سکدا اے جے اسیں دامان مصطفیۖ توں پھل چن کے اپنے کردار دے دامن وچ سجا لئیے۔ سیرت نبویۖ دے پھلاں ای توں ساڈی زندگیاں دی خزاں بہار وچ تبدیل ہوسکدی اے۔ بہار مصطفیۖ ای اوہ بہار اے جہڑی قیامت تک خزاں وچ نہیں بدل سکدی۔ اطاعت رسولۖ تے اتباع رسولۖ صرف آخرت لئی سانوں بخشش دا سامان مہیا نہیں کردی بلکہ ایہہ اوہ رستہ اے جہدے اتے چل کے اسیں دنیا نوں وی اپنے لئی جنت نظیر بنا سکنے آں۔ محمد مصطفیۖ دا پیغام صرف مسلماناں لئی نہیں بلکہ پوری انسانیت لئی اے۔ جلوۂ مصطفیۖ عام اے لیکن روشنی اوہناں دے نصیب وچ نہیں جہناں دے دل انھے ہو چکے نیں۔ روشنی نال فیض حاصل کرن لئی اہل نظر ہونا ضروری اے۔ اسیں کنے خوش مقدر آں کہ اوس رسولۖ دی امت وچوں آں کہ جہناں لئی دونویں جہان تشکیل دتے گئے ‘ جہناں دے لیائے ہوئے دین نوں ساری دنیا اتے غالب آن دی نوید دتی گئی۔ سانوں اپنی قسمت اتے بجاطور تے فخر اے کہ اسیں جادۂ مصطفیۖ دے مسافر آں جہدے توں بہتر دنیا وچ ہور کوئی رستہ نہیں اے۔ دلاں دی دنیا نوں چمکان تے فضائے عالم نوں مہکان دا ایس توں بہتر ہور کوئی نسخہ نہیں کہ اسیں محمد مصطفیۖ نوں دلوں اپنا مقتدا’ اپنا باخدا’ اپنا پیشوا تے اپنا رہنما بنا لئیے تے اپنی زندگیاں نوں مکمل طور تے اوہناں دی غلامی تے پیروی نال جوڑ دئیے۔ ربِ دوجہاں دے نزدیک اوہو زندگی معتبر ہووے گی جہڑی سرور دو عالمۖ دے حکم دے مطابق بسر ہووے گی۔ صرف محبت رسولۖ دے دعوے کرنا’ سیرت رسولۖ اتے تقریراں کرنا’ نعتاں پڑھنا ‘ نعتاں سننا’ نعتاں لکھنا’ ذکر رسولۖ دی محفلاں برپا کرنا عبادت نہیں ۔ رسول کریمۖ دی سیرت اتے جے اسیں عمل نہیں کردے تے ساڈی کوئی وی عبادت قبول نہیں ہووے گی۔سچی عقیدت رسولۖ’ سچی محبت رسولۖ ایہہ ہے کہ اسیں خود اسوۂ رسولۖ اتے عمل کرئیے۔ دنیا وچ کفر دی طاقتاں اتے غلبہ حاصل کرنا اے۔ جہالت تے گمراہی دی دیواراں نوں سٹنا اے تے سانوں اسلام دی صداقتاں اتے پہلے خود عمل کرنا ہووے گا۔ دنیا دے جہنم زار نوں جے اسیں جنت وچ تبدیل کرن دے آرزومند آں تے سیرت رسولۖ ساڈے کولوں گفتار نہیں کردار طلب کردی اے۔ نبی آخر الزماںۖ’ محسن انسانیت’ حضرت محمدۖ دی حرمت اتے قربان ہون دا جذبہ وی لائق صد تحسین اے لیکن اک مسلمان صرف اوسے صورت مسلمان کہلان دا حقدار اے جدوں اوہدے عمل توں سیرت رسولۖ دی خشبو وی آوے۔ حضور نبی کریمۖ نے زندگی گزارن بلکہ زندگی سنوارن دے جہڑے اصول تے معیار مقرر کیتے نیں جدوں تک اوہ زریں اصول ساڈے کردار دا حصہ نہیں بنن گے اوس ویلے تک سانوں دُوجیاں نوں دعوت اسلام دین دا حق نہیں پہنچدا۔ دنیا نوں اسیں حبیبۖ خدا دی تعلیمات وَل اوس صورت وچ راغب کرسکنے آں جدوں پہلے خود قلب مومن کردار مصطفیۖ توں منور تے دماغ مومن گیسوئے محمدۖ دی خشبو نال پوری طرحاں معطر ہو جاوے۔ جو دل شمع مصطفویۖ نال ضوفشاں نیں اوہو اپنے ایمان دی روشنی نال ایس دنیا نوں جگمگان دا چیلنج قبول کر سکدے نیں۔ مدینے والے دا نظام اک گلشن بے خزاں اے تے قیامت تک جو لہلہاندا رہوے گا۔ اوہ صرف گلستان مصطفیۖ اے۔ انھیرے تے طوفان شمع ایوان مصطفیۖ نوں بجھا نہیں سکدے کیوں جے چراغ مصطفویۖ نور خدا اے تے ایہہ اللہ دا اعلان اے قرآن کریم وچ کہ ”اوہ چاہندے نیں کہ اللہ دے نور اپنے منہ توں بچھا دین تے اللہ اپنے نور نوں کمال تک پہنچان والا اے گو کافر برا منان۔ (سورۂ الصف’ آیت8)