غزل
شاہد اعوان
اوہ کتھے گئے نیں چہرے
اوہ لبھدے نیئں نیڑے
خاباں وچ آ ملدے نیں
لاہ بیٹھے دور ڈیرے
سبھ اُنہاں مگریں جانا ایں
کوئی نہ پاوے مڑ پھیرے
مخمل جیہے بستر نیں
جو سمجھے سی ڈھیر اچیرے
کہڑے دیسیں جا وسے اوہ
کوئی دس جئے آن سویرے
کسے نیں کانواں مڑ نیئں آونا
آویں بہنا آن بنیرے
ساحل دل نوں روشن کر لَے
پینے اک دن شامی ہنیھرے
Users Today : 320
Users Yesterday : 552
Total Users : 733936
Views Today : 1022
Total views : 11630095
Who's Online : 4
