پنجابی یونین ولوں مَنی پَرمَنی شاعرہ جہاں آرا تبسم دے آدر وچ مشاعرہ

ساری دنیا وچ تنظیماں اپنے اپنے کھیتر وچ اپنے اپنے حصے دا کم کردیاں نیں ۔کجھ ادارے تے تنظیماں صرف اپنے مالکاں دا ڈھڈ بھرن تیکر ہندیاں نیں تے کجھ صرف اپنے کاز نوں لے کے اَگے ٹُردیاں نیں۔ایہ وی گل پکی پیڈی اے کہ جہناں صرف اپنا ڈھڈ بھریا اوہناں کدی ناواں نہیں کھٹیا پر جہڑے اپنے کاز لئی دن رات اِک کر دیندے نیں اوہناں دا ناواں کدی کوئی مٹا نہیں سکیا۔
میں سمجھدا واں اپنی تھاں لوکائی لئی کم کرن آلے لوکی فقیر ہندے نیں۔جویں سلطان العارفین حضرت سلطان باہو ہوراں آکھیا سی۔
نام فقیر تنہاندا باہو قبر جنہاندی جیوے ہو
پنجابی یونین ماں بولی دی اوہ تنظیم ایں جہڑی شروع لا توں ای اپنے کاز لئی کم کررہی اے۔ایہہ ای وجہ اے جے لہندے پنجاب تو ہٹ کے چڑھدے پنجاب تے نالے جتھے جتھے پنجابی بولی جاندی اے اوتھے اوتھے پنجابی یونین نوں سارے ای جان دے نیں۔پنجابی یونین دا بوٹا کئی ورھے پہلاں منے پرمنے پتر کار مدثر اقبال بٹ ہوراں لایا سی۔فیر ایس بوٹے نوں دھپاں تے پالیاں کولوں بچا کے تے ایہنوں اپنی رت پیا کے وڈیاں کیتا۔اج ایہ بوٹااک گھن چھاواں رُکھ بن چکیا اے۔
پنجابی یونین جہے گھن چھاویں رُکھ تھلے میرے جہئے کئی پنجابی چھاں مان رہئے نیں۔رب سوہنا کرے ایس نوں ہور ترقیاں ملن۔
پنجابی یونین ساڈی ماں بولی دی سبھ توں وڈی تنظیم ایں۔ایس تنظیم راہیں ہن تیکر سینکڑے مشاعرے تے دوجیاں تقریباں ہو چکیاں نیں۔ایسے رِیت نوں اَگے ٹوردیاں ہویاں پنجاب ہائوس وچ کوئٹہ وَسدی منی پرمنی شاعرہ جہاں آرا تبسم دے آدر وچ مشاعرہ رکھیا گیاجہدی اگوائی ملک دے نامی گرامی شاعر جان کاشمیری ہوراں کیتی جد کہ اچیچے پروہنیاں وچ ڈیرہ غازی خان توں آئی ہوئی شاعرہ ڈاکٹر صابرہ شاہین تے ڈاکٹر صغیر احمد صغیر سن۔دوجے شاعراں وچ مدثر اقبال بٹ،احتشام حسن،مظہر محسن،ندیم عباس حیدری، فراست بخاری، وحید ناز،فاروق ندیم، اثرہ اسلم، آسناتھ کنول، صائمہ الماس، تنویر حیدری، جاوید مہدی، انیس احمد، صائمہ ضیا راناتے اظہر عباس رلتی سن۔
مشاعرے دی نقابت روایت موجب اعظم توقیرہوراں کیتی۔مشاعرہ رب سچے دے سوہنے ناں نال تے نبی پاکۖ دیاں صفتاں نال شروع ہویا۔مدثر اقبال بٹ ہوراں تے ناچیز نے میزبان ہون دے ناتے سبھ توں پہلاں کلام سنایا۔پڑھے گئے کلام وچوں ونگیاں حاضر نیں۔
گنے والی تھاں تے کھوری رہ گئی اے
ماں دے مگروں چیتے لوری رہ گئی اے
تیرے وس جے ہوندا تے لے جاندا توں
یاد تری تے زورا زوری رہ گئی اے
مٹ جنہاں نوں لبھے پین مدثر اوہ
ساڈے کول تے جھجر کوری رہ گئی اے
مدثر اقبال بٹ
کبھی اِس سمت بل کھائے کبھی اُس سمت بل کھائے
بہت تڑپا ہے کاغذ بھی مری تصویر جلنے تک
۔۔۔۔۔
یہ بجا ہے مری تصویر جلی ہے لیکن
آگ سے پوچھ ذرا آگ کی حالت کیاہے
۔۔
پسِ پردہ بھی تکلم سے گریزاں رہنا
لوگ آواز سے تصویر بنا لیتے ہیں
جان کاشمیری
ساری دنیا میں مثالیں دے رہا ہے وہ مری
ہے کوئی عاشق جو مثلِ مورکرتا ہے مجھے
جس جگہ جاتی ہوں میں یہ بات کرتی ہوں ضرور
سب سے زیادہ پیار تو لاہور کرتا ہے مجھے
جہاں آرا تبسم
ابھرے گا بھلا کون سی موجوں سے مرا نام
دیکھوں گی سمندر میں کبھی آگ لگا کر
۔۔
سچ سخن کی ہے سزا یہ دیکھ لے
منفرد سوچوں کا پھل تنہائی ہے
ڈاکٹر صابرہ شاہین
اگر حسینی نہیں یثرب و نجف سے نہیں
تو پھر وہ جو بھی بتائے ہماری صف سے نہیں
مجھے گوارا نہیں اس کی میں کروں بیعت
یزید ِ وقت سے کہہ دو مری طرف سے، نہیں
صغیر احمد صغیر
تیرے نال ہنڈاواں خشیاں
نہیں تے چلہے پاواں خشیاں
ماڑے گھر دے ڈنگر مر گئے
رج منائیاں کاواں خشیاں
میرے ہتھ تقدیر جے ہووے
لوکاں وچ ورتاواں خشیاں
کوئی وی توقیر نہ دیوے
رب دیندا،یا ماواں خشیاں
اعظم توقیر
مجھ میں روتے ہیں ابھی سرد چراغوں کے وفود
سو میں سورج کا طرف دار نہیں ہو سکتا
عشق ہے، ہجر ہے، اک دشتِ جنوں ہے، تُو ہے
شعر کہنا مجھے دشوار نہیں ہو سکتا
اظہر عباس خان
اسیں اپنی بھل دی سزا لبھدے رہ گئے
جہڑی مار گھتے دعا لبھدے ریہہ گئے
اوہ پٹاں تے مل کے وی پاگئے نے منزل
اسیں انکھاں مارے انا لبھدے ریہہ گئے
جے مرنا وی چاہیا تے قاتل نہ لبھے
اسیں مقتلاں چوں قضا لبھدے ریہہ گئے
ایہ تنویر اپنے نصیباں دی گل اے
کہ منزل وی ساہویں تے راہ لبھدے ریہہ گئے
تنویر حیدری
ادھے تے کجھ پونے لوگ
جدھر ویکھو بونے لوگ
ربا ہن اس دھرتی تے
وڈے کوئی نہیں اونے لوگ؟
غرضاں والی ہٹی تے
وکدے وانگ کھڈونے لوگ
مظہرمحسن
سمندر کے تموج پر لکھا ہو یا رسول اللہ
چلے جو حق کی جانب وہ سفینہ میری منزل ہے
۔۔
نہ جانے ہوا حال کیا زاہدوں کا
سر دوش گیسو جو اس نے بکھیرے
صائمہ ضیا رانا
جندڑی پہلے گھٹ عذاباں ور گی سی
اُتوں اوہدی اکھ شراباں ورگی سی
۔۔
اج کل ساتھوں دور بڑے نیں
سنیا ایں رنجور بڑے نیں
سرخ گلاباں ورگے مکھ تے
نین اوہدے مخمور بڑے نیں
صائمہ الماس
قرار پاتے ہوئے شخص تجھ کو کیا معلوم
خدا نے لطف جو رکھا ہے بے قراری میں
۔۔
تم ایسے کیسے کسی اور کے ہوئے،حد ہے
خدا کے ساتھ میں خود جا کے بات کرتا ہوں
جاوید مہدی
شرط حق گوئی ادا کرنی ہے
اب تو ہر طور وفاکرنی ہے
رب تعالیٰ ترا اکرام بہت
مجھ کو بس تیری ثنا کرنی ہے
آسناتھ کنول
اج وی انساناں نے انساناں دی منڈی لائی
اج وی لوکی وِکن دے لئی لین بنان کھلوتے
میریاں پیراں تھلے بھاویں ست زمیناں سہی
کنے چر توں میرے سر تے ست اسمان کھلوتے
انیس احمد
نبوت مصطفیٰۖ دی اے رسالت مصطفیٰۖ دی اے
نبیاں دی جماعت اے امامت مصطفیٰۖ دی اے
زمیں دے ذرے ذرے تے فلک دے چپے چپے تے
فراست ایہ حقیقت اے حکومت مصطفٰیۖ دی اے
سید فراست بخاری
منظر نئے نکور دکھانے کی بات ہے
انگلی پہ کائنات گھمانے کی بات ہے
۔۔
یہ دانش خاک دانش ہے کرے کوئی بھرے کوئی
نوازش ایک سازش ہے کرے کوئی بھرے کوئی
اثرہ اسلم
رکھاں اُتے ناں لکھدے سی پھلاں وچ خشبو
ویلا گیا محبتاں والامیں رہیا نہ اوہ
فاروق ندیم
پباں بھار چل کے عمر گزاری اے
دکھ تے میں رل کے عمر گزاری اے
۔۔
دھیاں جے کر دتیاں نیں تے
چنگے بخت وی نال دیہ سائیاں
وحید ناز
ایس موقعے تے تقریب دے پردھان جان کاشمیری ہوراں آکھیا کہ مدثر اقبال بٹ ہوراں دالایا بوٹا(پنجابی یونین)اج گھن چھاواں رُکھ بن چکیا ہے۔جہاں آرا تبسم دا کہنا سی کہ میں جدوں وی لہور آئونی آں پنجاب ہائوس مینوں اپنے ول کھچ لیندا ے۔
مشاعرے دے اخیر تے چیئرمین پنجابی یونین مدثر اقبال بٹ ہوراں سارے پروہنیاں دا شکریہ ادا کیتا تے آ کھیا کہ پنجابی یونین اپنے پنجابی پیاریاں دی ایسے طرحاں سیوا کردی رہوے گی۔تقریب مکن مگروں سارے پروہنیاں نوں لنگر پانی کرایا گیا تے مدثر اقبال بٹ ہوراں دی ساری ٹیم نے اوہناں نوں ودعیا کیتا۔