جھانجراں دا جوڑا ۔۔۔

کہانی کہانی کار:
سمرن دھالیوال (پٹی، بھارت)
شاہ مکھی: عاطف حسین شاہ

کشن بابو اِک دم جویں تبکیا ہووے۔ اوس دی دھڑکن ودھ گئی۔ واٹس ایپ اپر چیٹ کردیاں اس کولوں دل دا نشان بھیجیا گیا سی تے ہن اگیوں بدلے وچ اوس نوں دو دل دے نشان ملے سن، اوس نوں امید وی شاید ایس دی سی۔ اوہ سرور جہے وچ وی سی، پر تھوڑا تھوڑا ڈر وی رہیا سی۔اوہنے فون پاسے رکھیا تے پیئن رام جس نوں آواز دے کے چا لے کے آن لئی آکھیا۔ نومبر مہینے دے آخری دن سن، ہلکی جہی ٹھنڈ سی۔ آپنے کیبن وچ بیٹھا اوہ آنند دی اوستھا وچ پہنچیا ہویا سی۔کل شنی وار سی تے پرسوں ایتوار، دو چھٹیاں سن۔ اوس دی نظر ساہمنے خالی پئے گیتا میڈم دے کیبن تے پئی۔
ہن اوہنے سوموار نوں دفتر آنا سی۔ کشن بابو نوں اِک وار تاں اچوی جہی محسوس ہوئی۔لگیا کہ گیتا نوں فیس کیویں کراں گا؟ فیر لگیا، کجھ نہیں ہون لگا۔ سنگ شرم تاں چھڈنی پینی، اگلی تاں جماں نہیں سنگدی۔ تے اوس کہانی نوں کشن بابو نے ہن آپنے ہتھاں وچ لے لیا سی جو گیتا سبھروال نے شروع کیتی سی، پر اصل وچ ایہ کہانی گیتا نے نہیں، آشا دیوی نے شروع کیتی سی۔ عجیب الجھی جہی تند ہے ویسے، گیتا دی کہانی دے نال نال کشن بابو دے متھے وچ آشا دیوی دی کہانی وی چلدی رہندی۔
آشا اوس دی پتنی، عمر وچ اوس توں تِن سال چھوٹی پر وِہار وچ دس سال وڈی لگدی۔ اوہ کئی ورھے پچھے پہنچ گیا۔ دھیان گیتا دے کیبن ولوں ہٹ گیا۔اوہناں دا جد ویاہ ہویا سی، اوہناں جہی جوڑی دور دور تک کِتے وی نہیں سی دسدی۔ آشا گوہی چٹی،لما قد،بلیاں اکھاں،لمے وال۔ ہسدی تاں جویں پھل کِردے۔ کشن اڈیا پھردا۔نواں نواں اوہ اودوں انکڑا وبھاگ وچ کلرک بھرتی ہویا سی۔ نیوکتی شہر دی ہی سی۔ دوپہر روٹی کھان لئی گھر آ جاندا۔دونوں چوبارے وچ وڑ جاندے،گلاں نہ مکدیاں۔
اوہناں دا ہاسا چوبارے دی باری وچوں نکل کے ہیٹھاں پہنچ جاندا۔روٹی ٹھنڈی ہو جاندی۔برکی توڑدا تے مونہ وچ پنی بھل جاندا۔سوئیاں آپنی سیما ٹپ جاندیاں۔ کشن لیٹ ہو جاندا۔ دفتر انچارج کنکھا جہیا جھاکدا۔ کشن دا جی کردا لمی چھٹی لے کے کِتے دور پہنچ جائے۔جتھے اوہ تے بس آشا ہووے۔
چوبارے توں اتری آشا نوں جٹھانی چھیڑدی رہندی۔دونوں ہسدیاں تے آشا دا چہرا سنگ نال لال وی ہوندا رہندا۔کیا دن سن اوہ۔کشن بابو اوہ سبھ یاد کر کے چہک اٹھدا۔ سماں کِنی تیز گتی نال چلدا ہے۔ویاہ دے ڈیڈھ سال مگروں اوہناں دے گھر دھی نے جنم لیا۔ آشا بچی وچ الجھ گئی۔دھی ویشالی توں بعد بیٹے سدھارتھ دا جنم ہویا۔ دونوں بچے ہانیاں ورگے سن۔ آشا سارا دن بچیاں وچ گواچی رہندی۔کشن بابو دی بدلی نیڑلے شہر وچ ہو گئی۔ دوپہر دی روٹی اوہ گھروں نال لے جاندا، ٹفن پیک کرکے۔ چوبارے والی رونق کھنڈ گئی۔
تے ہن اوہ دوویں چالیواں ورھا پار کر چکے سن۔ والاں وچ سفیدی اتر رہی سی۔ایتوار نوں کشن بابو کولی وچ ڈائی گھولدا پھردا، آشا والاں وچ مہندی دا لیپ لگاندی۔ بچے وڈے ہوندے گئے، اوہناں وچالے دوری آن لگی۔آشا جد نوں بیڈروم وچ آندی کشن بابو اڈیکدا سوں چکا ہوندا۔کدے اوہ نیڑے ہون لگدے تاں دوناں بچیاں وچوں کوئی نہ کوئی اٹھ جاندا۔کشن بابو آوازار جہا ہو کے رہ جاندا۔دفتر وچ ہم عمراں نال کدے کوئی گل چھڑدی تاں کشن بابو چپ رہندا۔ ساتھی آکھدے، ایہ تاں عمر دی دوجی پاری ہے۔ سبھ دیاں آپنیاں کہانیاں سن۔کدے کوئی کشن بابو نوں وی چھیڑ دیندا:کشن جی فیر کاٹوں کھیڈدی پھلاں تے یا نہیں؟کشن بابو سنگ کے رہ جاندا۔کیہ دسدا کسے نوں؟ اوہ تاں مساں ہی نیڑے جاندے سن اک دوجے دے کِتے۔اوہ ہس کے ٹال لیندا۔ اوہناں دیاں سندا رہندا۔
مکھن سہوں سہائک تاں ہور سنگ لاہ دیندا، گھر لویرا نہ ہووے تاں ددھ باہروں لینا پیندا بندے نوں۔ کشن بابو ورگا بندا تاں ایسی گل کدے سوچ وی نہیں سی سکدا۔اوہ بس آشا دے وہار توں ہی کڑھ سکدا سی۔ اوہنے تاں جوانی ویلے کسے ول اکھ چک کے نہیں سی ویکھیا۔کالج پڑھدیاں، اوہ گھر توں کالج تے کالج توں سدھا گھر آندا، کالج گھر توں نیڑے ہی سی۔اوہ پیدل آندا جاندا۔کدے کِتے کوئی دن ایسا وی ہوندا، آپنی دکان تے جان توں پہلاں اوس دے با جی اوس نوں آپنے سکوٹر تے کالج چھڈ جاندے۔
پڑھائی مکا کے اوہ کجھ مہینے دکان تے جاندا رہیا تے فیر نوکری لگن دے اگے پچھے ہی اوس دا ویاہ ہو گیاتے کشن بابو آشا وچ گواچ گیا۔محبت دے رنگ وچ رنگیا اوہ بھلا کیویں دیکھدا کسے ہور ول؟پر گیتا تاں جویں ملو زوری اوس دی زندگی وچ آن وڑی سی۔کسے ہور دفتر وچوں بدل کے آئی گیتا، پہلے دن ہی پورے دفتر وچ چرچا دا وشا بن گئی سی۔ اچی لمی، گورا رنگ،اکھاں وچ چمک، اوہ عمروں دس سال چھوٹی لگدی۔ اوس دی ہر گل وچ سلیقہ سی۔کپڑیاں توں لے کے میک اپ تک، میک اپ توں لے کے چال ڈھال تک۔
مردانہ سٹاف اوہدیاں گلاں کردا۔اوس ولوں وی کشن بابو کجھ نہ کہندا۔دوجیاں دی سن لیندا۔ہس لیندا۔ اوس دا دوجیاں نالوں الگ ہونا ہی شاید گیتا نوں جچ گیا سی۔ اوہ کشن بابو نال گل بات کرن لگی۔ لنچ بریک وچ لوکل لوک گھر چلے جاندے۔گیتا آپنا لنچ باکس لے کے کشن بابو دے ٹیبل تے جاندی۔پہلاں دوناں وچالے دی چپ ٹٹی تے فیر رسمیپن۔ روٹی کھاندیاں اوہ گلاں کردے رہندے۔ اک دوجے دے ٹفن وچوں برکی لگا لیندے۔ تے کجھ مہینیاں وچ اوہناں وچالے کافی نیڑتا ہو گئی۔بس تے آندے تاں دوویں بس اڈے تک اکٹھیاں جاندے۔ اوتھوں آپنے آپنے شہر دی بس پھڑ لیندے۔کشن بابو کدے کار تے دفتر آندا تاں ول پا کے گیتاں نوں اوس دے شہروں نال بٹھا کے دفتر لے کے آندا۔گڈی وچ جگجیت سنگھ دیاں غزلاں وجدیاں رہندیاں تے اوہ گلاں وچ گواچے کد دفتر آن پہنچدے اوہناں نوں وی پتا نہ لگدا۔ کدے کدے گھرے وی اک دوجے نوں کوئی میسج کر لیندے۔کدے کدے کشن بابو ڈردا سوچدا، گیتا نال نیڑتا اوس نوں غلط لگدی۔آپنی پتنی آشا دا خیال آندیاں، اوس دے اندر کوئی اپرادھ بودھ جاگن لگدا۔ پر اچانک آشا دے سبھا وچ عجیب جہیا بدلا آ گیا۔کشن بابو کدے چھونہدا وی تاں اہ تربھک اٹھدی۔اوس نوں دور ہون لئی ترلا کردی۔ہریک دوجے دن ورت رکھ لیندی۔دو دو گھنٹے پوجا والے کمرے وچ بیٹھی رہندی۔ کشن بابو کول ہون دی کوشش وی کردی تاں آشا انکار کردی۔کشن بابو دفتر چلیا جاندا تاں آشا سی ڈی پلیئر اپر کسے اچاریا دیو دا لیکچر چلا لیندی۔لوبی وچ لیکچر چلدا رہندا تے آشا نال نال نکے موٹے کم کردی رہندی۔
اوتھوں آپنے آپنے شہر دی بس پھڑ لیندے۔کشن بابو کدے کار تے دفتر آندا تاں ول پا کے گیتاں نوں اوس دے شہروں نال بٹھا کے دفتر لے کے آندا۔گڈی وچ جگجیت سنگھ دیاں غزلاں وجدیاں رہندیاں تے اوہ گلاں وچ گواچے کد دفتر آن پہنچدے اوہناں نوں وی پتا نہ لگدا۔ کدے کدے گھرے وی اک دوجے نوں کوئی میسج کر لیندے۔کدے کدے کشن بابو ڈردا سوچدا، گیتا نال نیڑتا اوس نوں غلط لگدی۔آپنی پتنی آشا دا خیال آندیاں، اوس دے اندر کوئی اپرادھ بودھ جاگن لگدا۔ پر اچانک آشا دے سبھا وچ عجیب جہیا بدلا آ گیا۔کشن بابو کدے چھونہدا وی تاں اہ تربھک اٹھدی۔اوس نوں دور ہون لئی ترلا کردی۔ہریک دوجے دن ورت رکھ لیندی۔دو دو گھنٹے پوجا والے کمرے وچ بیٹھی رہندی۔ کشن بابو کول ہون دی کوشش وی کردی تاں آشا انکار کردی۔کشن بابو دفتر چلیا جاندا تاں آشا سی ڈی پلیئر اپر کسے اچاریا دیو دا لیکچر چلا لیندی۔لوبی وچ لیکچر چلدا رہندا تے آشا نال نال نکے موٹے کم کردی رہندی۔
آشا دنوں دن اچاریا دیو دے رنگ وچ رنگدی جا رہی سی۔اوس نے رنگ تیاگ دِتے، چٹے کپڑے پان لگی۔ میک اپ چھڈ دتا۔ بڑا دھیما بولن لگی، شانت جہی، اڈول جہی۔ بچیاں نوں جدوں وڈے دناں دیاں چھٹیاں ہوئیاں، آشا نے کشن بابو کولوں دو دن واسطے دیو آشرم جان دی اجازت منگی۔کشن بابو نے تاں کدے کسے گلوں آشا نوں ورجیا ہی نہیں سی۔اوس دی خشی سی کہ اوہ جانا چاہندی ہے۔کشن بابو کیویں روکدا؟ آشا دیو آشرم چلی گئی۔اچاریا دیو دے پروچن سنے۔آشرم دی شانتی نوں مانیا۔گھر توں دور، ذمے داریاں توں دور، کوئی فون کال نہیں کوئی شور نہیں۔
سنسار توں دور ہندی ہندی آشا، کشن بابو توں کوہاں دور ہو گئی۔ہن میرا من وی ہوندا ایہناں گلاں لئی۔ …تے اوہنے الگ کمرے وچ سونا شروع کر دِتا۔ ذرا جہیا تکرار وی ہویا، پر کشن بابو آخر کردا وی کیہ؟اوہنوں ایہ سبھ عجیب جہیا لگ رہیا سی۔ اوہنے وی چپ دھار لئی۔ باقی سبھ آپنے چال وچ چلدا جا رہیا سی۔ ایس چپ نوں اچانک گیتا نے توڑ سٹیا سی۔ آشا ولوں ٹٹیا کشن بابو گیتا نال جڑن لگا۔ اوہناں دیاں گلاں ودھ گئیاں۔دوریاں ہور گھٹ گئیاں۔اچانک اک دن گیتا نے کشن بابو نوں پچھ لیا، خش ہو آپنی لائیف وچ؟پتا نہیں! کشن بابو دے ادھورے جہے جواب دے وی پورے ارتھ گیتا سمجھ گئی سی۔سبھ نوں جانے کیوں سارا کجھ کیوں نہیں ملدا۔ اگیوں گیتا نے وی سرد ساہ لیا۔ تے اوہ اک دوجے نال ہور کھل گئے۔ دوہاں نے دکھ سکھ سانجھے کیتے۔آپنے آپنے حصے دا خلا بھرن دی اوہ جویں کوشش ہی تاں سی۔ ایہ سانجھ اوہناں نوں ودھ نیڑے لے آئی۔
گیتا دے جنم دن دے موقعے کشن بابو نے اوس نوں جھانجراں دا جوڑا گفٹ کیتا۔ چڑھدیاں سردیاں، گیتاں اوس لئی سویٹر بن کے لیائی۔ دفتر والے ساتھیاں نوں دال وچ کجھ کالا محسوس ہویا تاں دوہاں نے لوکاں ساہمنے دوری پیدا کر لئی۔ صفر سہ کرمیاں ورگا وہار کردے۔کشن بابو نوں گیتا دا ہونا چنگا لگدا۔اوہ اوس دیاں دِتیاں جھانجراں پا کے جد دفتر آندی تاں کشن بابو نوں سارا دفتر کھٹکدا محسوس ہوندا۔
فیر کشن بابو نے اک دن دل دی گل دسن لئی فون اپر دل دا نشان بھیج دتا۔ گل کھلھ گئی۔پہل ہو گئی تے بدلے وچ اوس نوں دو دل نشان مل گئے۔نال لکھیا سی، ایس رشتے دا مان رکھیو!اوہ ایس نویں رشتے نوں جیون لگے۔آشا نال جویں کشن بابو دا واسطہ ہی مک گیا ہووے۔اوہ سفید کپڑے پائی، شانت جہی آپنے رنگ وچ رنگی رہندی۔ کشن بابو فون اپر گیتا نال رجھیا رہندا۔ آشا کم مکاندی تے دوجے کمرے وچ جا کے مالا پھڑ لیندی۔کشن بابو جِنا گیتا دی محبت وچ گواچدا جا رہیا سی، آشا اونی زیادا سنسارک موہ توں مکت ہوندی جا رہی سی۔ کدے کدے کشن بابو شکایت وی کردا:توں تاں سادھنی بن کے بہ گئی۔ تینوں کسے نال کی۔
گیتا مسکراندی۔شانت رہندی۔
دیہ دا رشتا مکیا روحاں دا نہیں۔
ہر پل کول ہاں تہاڈے، آئی کسے گل دی کمی؟ تے اوہ کشن بابو دی شکایت دور کرن لئی خود نوں ہور سرپت کر لیندی۔کشن بابو پنج وجے اٹھدا تے سیر کرن لئی جاندا۔ آشا اوس توں وی پہلاں اٹھ کھڑدی۔پین لئی کوسا پانی دیندی۔پیریں پان لئی بینک توں بوٹ چک لیاندی۔ کشن بابو چلا جاندا تاں خود فٹافٹ نہا کے پوجا روم وچ جا بیٹھدی۔
کدے چاہ کدے روٹی،کپڑے، صفائیاں۔اوہ سبھ توں پہلاں اٹھدی تے سبھ توں بعد وچ اوس نوں منجا نصیب ہوندا۔ کشن بابو ذرا جِنی وی تتے ٹھنڈے دی شکایت کردا، آشا پباں بھار ہو جاندی۔کشن بابو اس سبھ کجھ توں سنتشٹ وی سی، پر آشا ولوں بنائی دوری اوس نوں کھلدی وی۔ اوہ ایس دوری نوں گیتا ول تر کے مٹانا چاہندا۔
کشن بابو سیر توں وی مڑ آیا، پر آشا اج اٹھی نہیں سی۔ سویرے جان ویلے اوہنے پانی خود ہی کوسا کر کے پی لیا سی۔ سوچیا، اٹھن وچ گھول ہو گئی ہونی ہے۔پر آشا تاں ایس ویلے تیک کدے وی نہیں سی سوندی۔ اہنوں فکر وی ہویا تے کھجھ وی آئی۔اج تاں واہنے گیتا نال دو دن لئی ڈلہوزی جان دا پروگرام الیکیا سی۔ دو ہفتے ہو گئے سی دوناں نوں سو طرحاں دیاں سیٹنگاں کردیاں۔
مساں ایہ پل آئے سن۔ اوہ کسے وی قسم دا کوئی وِگھن نہیں سی چاہندا۔ اوہنے وبھاگی ٹریننگ لئی دلی جان دا بہانا بنایا سی۔ بیگ پیک کرن والا سی۔کپڑے پریس ہون والے سن۔ ناشتا اجے بننا سی۔کِنا کجھ سی آشا دے کرن والا۔اہ دوجے کمرے وچ گیا۔آشا چادر تانی پئی۔کیہ گل اٹھی نہیں؟ اوہنے رکھا جہیا پچھیا۔رات تیز بخار ہو گیا۔ آشا دی آواز مساں نکلی۔رات آواز دیندی،کوئی دوا دارو لیا دیندا۔ ہن تاں میں…کشن بابو ہور کھجھیا۔کوئی نا۔تسیں نہا، میں اٹھدی ہاں۔جھٹ ہو جانا سارا کجھ۔اوہ اٹھ کھڑی ہوئی۔ تے کشن بابو دے گھروں ترن تیک اوہ ڈِگن والی ہو گئی۔ گیٹ وچ آ کے کشن بابو نوں توریا، ہس کے بائے کہیا۔ کشن بابو نے بہتا دھیان نہیں دِتا۔گڈی دے شیشے چڑھائے تے ریس دب دِتی۔
شہروں باہر گول چوک تے کوئی اوس نوں اڈیک جو رہیا سی۔گیتا چوک وچ نہیں سی۔کشن بابو نے فون ملایا۔رنگ گئی۔ جاندی رہی تے فون کٹیا گیا۔کسے چکیا نہیں۔رستے وچ ہونی اے۔ سوچ کے کشن بابو اڈیکن لگا۔ادھا گھنٹا ہور بیت گیا۔گیتا نہیں آئی۔کشن بابو نے مڑ نمبر ڈائل کیتا۔ہیلو سوری۔پہلاں پتا ہی نہیں لگا کال دا… اوہنے بڑے بے پرواہ انداز وچ آکھیا۔تیار نہیں ہوئے؟ کشن بابو تاں سہانے سفر دی کالھ وچ سی۔اصل وچ ایہ رات دے کافی بیمار نیں۔ میں تاں رات ستی وی نہیں چج نال۔ تھوڑی جہی ہور ویٹ کر لو پلیز۔کیہ گل گن ایہدا ملنگی دا اینا موہ آ گیا۔ کشن بابو نے کٹاخش کیتا۔نہیں بابا! ہن ویکھنا تاں پیندا ہے نا۔سیانے ایویں تھوڑا کہندے، بندا تاں بھاویں مٹی دا وی ہووے..
گیتا دی ایس گل نال کشن بابو اکتا جہیا گیا۔ چل ٹھیک ہے۔ اوہنے رکھا جہیا آکھیا تے فون کٹ دِتا۔ کشن بابو دیاں اکھاں ساہوے آشا دا چہرا آ گیا۔ بیمار چہرا۔اوس نے اِک وار وی کجھ نہیں سی پچھیا۔کجھ نہیں سی آکھیا…تے ہمیشا وانگ بڑے موہ نال اوس نوں گیٹ تیک آ کے وِدا کر کے گئی سی۔کشن بابو آشا بارے سوچ کے اداس جہیا ہو گیا۔ اوس نے تاں بے رخی وچ اوس ول تکیا وی نہیں سی، جس لئی اوہ گھروں سرپٹ دوڑیا سی اوہ تاں…!کشن بابو دے من وِچ کجھ ٹٹن جڑن لگا۔
اوہنے مڑ فون کڈھیا۔گیتا نوں ملایا۔بس نکلن لگی اِک منٹ چ۔ اوہنے کالھ جہی وچ دسیا۔نہیں میں کیہ کہندا سی، کجھ ضروری مسئلہ یار۔ اج کینسل کرنا پینا۔ کشن بابو نے جھکدے جہے آکھ دتا۔پر… گیتا کجھ بولدی ایس توں پہلاں ہی کشن بابو نے آپنی گل مکا دتی:کوئی بہانا بنا دے۔ٹریننگ کینسل ہو گئی کہہ دے۔ تے اوس نے فون کٹ دِتا۔گڈی واپس موڑ لئی۔کشن بابو جدوں گھر پہنچیا اوس دے ہتھ وچ آشا لئی خریدیا، جھانجراں دا جوڑا سی۔