مظفرآباد ادبی میلہ

ڈاکٹر صغرا صدف

بھلا ہووے احمد شاہ دا جہدا قافلہ ادب و ثقافت دی ترویج تے مکالمے دی فضا نوں وسیلہ بنا کے دلاں تے ذہناں وچ ڈیرہ پائے شکوک و ابہام نوں اظہار دا رستہ دیندا ہویا مسلسل اگے ودھ رہیا اے۔ کیوں جے مقصد نیک تے ارادہ پکا اے ایس لئی کوئی مخالفت رکاوٹ نہیں بن سکدی۔ پاکستان زبان و ثقافت دے حوالے نال رنگارنگی دا حامل ملک اے۔ ہر صوبہ سگوں ہر وڈا شہر بہت ساریاں جداگانہ خوبصورتیاں دا وارث اے۔ پی ایل ایف ملکی سطح تے ایہناں ساریاں دے رنگ اجاگر کرن دی کاوش دا خواب اے جہدی قسط وار تعبیر شروع ہو چکی اے۔ آرٹس کونسل کراچی وچ سینکڑوں لکھاریاں تے فنکاراں نوں سدیا جا سکدا سی ہزاراں‘ لکھاں لوکاں نوں نہیں جد کہ تفریح تے ادبی تربیت ساریاں دی لوڑ ہوندی اے۔ ایسے سوچ نے احمد شاہ دے دل تے دستک دتی تے فیر پروگراماں دی لمی فہرست تے شیڈول تیار ہوندا گیا۔ ایس واری ایس قافلے نے کشمیر دے خوبصورت شہر مظفرآباد وچ پڑائو کیتا تے اک واری فیر ویکھن سنن والیاں نوں حیران کر دتا۔ کشمیر دے پھُلاں ورگے شگفتہ تے مٹھے لوکاں نے محبت دی خشبو نال محفلاں نوں مہکائی رکھیا‘ وکھووکھ سیشناں وچ مقامی ادیباں تے شاعراں دی شرکت توں علاوہ ادب و ثقافت نال رغبت رکھن والی نوجوان نسل دی بھرویں نمائندگی ایس گل دی ثبوت سی کہ نوجوان ادب‘ تریخ تے سیاست دے سنجیدہ موضوعات تے گل بات سنن دے خواہش مند نیں۔ جے ایہ کہیا جاوے کہ ایس دور دراڈے میلے دا حاصل حامدمیر دا استقبالیہ خطبہ سی تے غلط نہیں ہووے گا۔ انج تے کئی سیشناں وچ کشمیر دے مسئلے تے گل ہوئی پر کشمیر تے پاکستان دے وچکار محبت دی جہڑی داستان حامدمیر نے سنائی اوہدے توں کوئی وی واقف نہیں سی۔ ایہ پہلا موقع سی جدوں حامدمیر دی تحریر دا ہر جملہ نگینے وانگوں جڑیا ہویا محسوس ہویا نہیں تے اکثر اوہدی گل بات دے اک دو جملے حدود کراس کر جاندے نیں جہناں دا خمیازہ ساریاں نوں بھگتنا پیندا اے پر ایس خطبے دوران ہال وچ نہ کسے نے سرگوشی کیتی نہ توجہ نے اکھ جھپکی‘ میرے سنے بہت سارے لوکاں دیاںاکھاں وچ اتھرو سن‘ ضروری اے کہ اجہے مضمون نصاب وچ شامل کیتے جان۔
سلیم صافی دی کتاب ’’اور تبدیلی گلے پڑ گئی‘‘ تے بھرواں سیشن اصل وچ ملکی سیاست تے حالات و واقعات دا آئینہ سی۔ کشمیر وچ بولیاں جان والیاں زباناں تے اردو وچ چھپن والی شاعری‘ تحقیق‘ افسانے تے تنقید دیاں کتاباں دی رونمائی وچ پہاڑی زبان دی شاعری نے دل موہ لیا۔ پاکستان وچ کلچر دے امام کامران لاشاری دی گل بات بڑی خوبصورت تے امیدافزا سی۔ ناصرہ جاوید‘ فواد حسن فواد‘ نورالہدیٰ شاہ تے منورسعید دے سیشناں وچ لوکاں دیاں اکھاں وچ کمال محبت و عقیدت ویکھی۔ رحمن فارس تے عمیرنجمی دی شاعری دے سیشناں وچ ہال شائقین دی داد نال گونجدا رہیا۔ عنبرین حسیب عنبر تے یاسرحسین نے ودھیا کمپیئرنگ کیتی۔ ہر بندہ تے ہر سیشن اہم سی یقینا کجھ گوشے رہ گئے ہون گے اوہ اگلی واری سرفہرست ہون گے کہ اگوں ایہ میلہ ہور نکھرے تے پھیلے گا۔ کئی لوکاں نے گلہ کیتا کہ پچھتر ورھے بعد ایہ خیال آیا پہلے کیوں نہیں آیا تے چنگے کم نوں کدی نہ کدی کدھروں نہ کدھرے شروع ہونا ہوندا اے۔ شاید اسیں اوہ قوم آں جہناں نوں اپنے مقاصد سمجھن تے لائحہ عمل مرتب کرن وچ پونی صدی چاہیدی سی۔ شکر اے کہ سفر دا مڈھ بجھ گیا۔ اوہ قومی ہم آہنگی جہڑی صرف ترانیاں دی حد تک قائم سی نوں اصلی معنیاں وچ سمجھ لیا گیا اے۔ اک کم جو بڑا ضروری سی اوہ لوکاں دا آپس وچ رابطہ تے مکالمہ سی جہدی عدم موجودگی نے دوری‘ تقسیم تے نفرت نوں پروان چڑھایا۔ مل بیٹھن نال حوصلے توانا ہوندے نیں تے چیلنجاں دا سامنا کرن دی ہمت پیدا ہوندی اے۔ انج تے اوتھے موجود مظفرآبا دا ہر بندہ میزبان وانگوں سی پر سیکرٹری ٹورازم مدحت شہزاد تے شاعرمحبت احمد عطاء اللہ دی ودھیا کاوش ہر پاسے جگمگا رہی سی۔
پریس کلب دی شاندار عمارت ویکھ کے کشمیر وچ صحافت دا مستقبل بڑا روشن وکھائی دیتا۔ گورنر سندھ نے خصوصی شرکت کیتی تے لکھی تحریر پڑھن دی تھاں فی البدیہہ گل بات چھیڑی جہنوں سمیٹن وچ کافی وقت لگا۔ گورنر صاحب نوں ادبی پروگراماں وچ لکھیاں تقریراں پڑھنیاں چاہیدیاں نیں۔ راجہ فاروق حیدر دی منطقی تے نپی تلی گل بات ہمیشہ چنگی لگدی اے نورالہدیٰ شاہ‘ مظہرعباس‘ وسعت اللہ خان‘ حمیدہ شاہین‘ ڈاکٹر ضیاالحسن‘ عاصمہ شیرازی‘ ابصاکومل‘ حامدمیر‘ فوادحسن فواد تے سلیم صافی نال ملکی معاملات تے جادوئی گل بات ہوندی رہی اللہ کرے میرا ملک جادو دے مکروہ اثرات توں چھیتی حاصل کرکے اعتماد دی سڑک تے ٹر پوے۔ مظفرآباد میرے واسطے مقدس اے کہ ایہدی گود وچ میرے چاچا راجا عنایت جہڑے 47ء وچ شہید ہو گئے سن ابدی نیند سوں رہے نیں میں صوفیاء دی ایس دھرتی دی زیارت کرن چھیتی آواں گی۔ کامیاب ترین میلے دا پربندھ کن تے احمدشاہ تے اوہناں دی پوری ٹیم نوں مبارکباد پیش کرنے آں۔٭