غزل

بیراجی

محشر نیڑے لگدائے ہن عذاباں دا
یاد رہیا نہیں ورقہ کوئی کتاباں دا
جس دے پیار چ اک وی لہو دا تُبکا نہیں
اوس ہتھ لگے پھکا رنگ گلاباں دا
علمی فلسفیاں دی اوہنوں سوجھ نہیں
رٹدا اے بس جہڑا سبق نصاباں دا
جس وچ مٹی تے مالی دا پیار نہیں
نہیں کوئی فیدہ اوہناں دبیاں داباں دا
چنگے آگو نوں اکھ میری ترسی اے
تکیا نہیں جوں نیلا پھُل گلاباں دا
جد میں تیرے لئی بنیا توں میرے لئی
فیر پردہ کیوں دوہاں وچ حجاباں دا
جنہاں تکھے تیر کھبونے ہر اک نوں
اوہ نہیں پردہ رکھدے کوئی نقاباں دا
کلاّ میں رونا واں توں وی رونی ایں
ہن خطرہ اے دوہاں نوں سیلاباں دا
پانی تے کجھ چل کے بلبلے ٹٹ جاندے
ساڈا ساوہ وی بیراجیؔ حباباں دا