غزل
آتش کیانی
ایہدی خاطر جہڑا نسیا اوہدے ہتھ نہ آئی دنیا
جہناں مکھ پرتایا اس توں پیراں ہیٹھ سمائی دنیا
جوگی والا پھیرا ایتھے سفنے عمراں بدھے سوچو
جو وی اوہدے راز نوں سمجھے اوہناں چت نہ لائی دنیا
اس جشن بہاراں کیہ کرنا جس دل دا موسم بدلے نہ
پیسے نال سکھ نہیں لبھدے کوڑی سوچ بنائی دنیا
اپنے من وچ جھاتی پایوں غیرت والا اکھ نہ چاوے
خبرے کیوں قاروناں اگے رکھے سیس نوائی دنیا
پانی وچ جیوں بیڑی تردی ایویں ایتھے رہیے آتشؔ
بھاویں وکھری سوچ دے پاروں سدے یار سدائی دنیا
