غزل
نور محمد نور
آ بیٹھی گھر میرے ساری لوکاں دی
کٹھی ہو کے کھجل خواری لوکاں دی
کلی کاری ہندی، دارو دے دندا
میں کلا ہاں لکھ بیماری لوکاں دی
حاکم تے ہویا نہ اثر بغاوت دا
لوکاں نے ہی چِھل اُتاری لوکاں دی
چوناں پچھوں شکل دِسی نہ نیتا دی
بیٹھی جھاکے آس کواری لوکاں دی
برلن دی دیوار گرا کے لنگھ گئی
اکو ساہ وچ سوچ اڈاری لوکاں دی
جہڑے بوٹے لائے چھاواں دین لئی
اوہناں تے ہی چلی عاری لوکاں دی
مہنگائی نے شوق پٹاری پا دتے
کم نہ آئی شکل سنواری لوکاں دی
ایس شرافت دا کیہ ہور ثبوت دواں
میرے گھر ٹھہرے ہر ناری لوکاں دی
ہن اوہ ہوٹل دے کمرے وچ رہندے نیں
بدل گئی اوقات بھکاری لوکاں دی
بھلدے جان بھلکڑ یاری لوکاں دی
کھا کے روٹی دالی قراری لوکاں دی
مستی مار لواں گے جس دن لوڑ پئی
دیکھن پرکھن نوں ہشیاری لوکاں دی
لگّ گئی پابندی جنتو مارن تے
موج تے مستی گئی شکاری لوکاں دی
سانوں تاں سچ کہنا اوکھا لگدا ہے
کتھوں آؤندی ہے مکاری لوکاں دی
کیچڑ کویں گرائیے بھلیاں لوکاں تے؟
پکی عادت ہے اخباری لوکاں دی
چن توں اگے وی اک چن چڑھاوے گی
دسدی ہے ایہہ تیز تراری لوکاں دی
بندا حق ایہناں دا دے کے وداع کرو
بھر نہ جاوے صبر کیاری لوکاں دی
ادھ وچالے ڈوبو بیڑی چاتر دی
نور جدوں چلی ہشیاری لوکاں دی
