ناول

علی انور احمد

کسے فقیر دی گودڑی نوں نہ چھیڑیئے
متاں اوہدے وچ لعل ہووے
اوہ فقیر بھاویں کُجھ وی نہ ہووے
متاں اوہدا مُرشد باکمال ہووے
ہُن بابا بُلھا اوس فقیر دا در ای نہ چھڈے۔ ایویں تھوڑے دن فقیر نے اوہنوں نال رکھیا تے فیر واپس پِنڈ جاون دا امر کر دِتا۔ بابے بُلھے اپنی باقی زندگی فیر درویشی وچ گذاری تے ہن اوتھے اوسے بابے بُلھے جٹ دی قبر اُتے میلا لگدا سی تے چُوڑی گر مارا مار کر دا ستاں پِنڈاں دیاں پہلواناں نوں ڈیگدا اوس میلے تک آ پُجیا سی۔
اوتھے ای واصل پہلوان رہندا سی جہڑا اپنے سُرخ تے سفید مُونہ پاروں واصل رَتُو دے ناں نال مشہور ہو چُکیا سی۔ اوہنے چُوڑی گر دے بڑے وج سُنے سن۔ اوہنوں کشتی لڑدیاں تے پہلواناں نُوں ڈھاندیاں وی ویکھیا سی۔ جد اوہ کِسے پہلوان دی کنڈ لاندا سی تاں اُچھل کے پاکی ماردا سی تے ”ایہ رنگ پُور دا چُوڑی گر ای اوئے” ضرور آکھدا سی۔
واصل رَتُو جان بُجھ کے اوہدے مقابلے وچ نہیں نکلیا سی۔ اوہ اپنے پِنڈ وچ اوہدے نال دودو ہتھ کرنا چاہندا سی۔ اوہنوں پتا سی کہ اوہدے پِنڈ والے میلے وِچ چُوڑی گر پہلوان نے آنا ای آنا اے۔ تے اوتھے اوہنے ہوکرا وی دینا اے۔ پِنڈ وچ اوہدے علاواہور کوئی پہلوان نہیں سی جہڑا اوہدے مقابلے لئی نکلدا۔ جِتھے ڈھیہ جانا مہنا سی اوتھے ایہ وی مہنا سی کہ بھرے پِنڈ وچوں کوئی مقابلے لئی نکلے ای نا۔ اِنج تاں چُوڑی گر کھلی مالی (بلامقابلا) جِت جاندا۔ واصل اپنے پِنڈ ولوں اوہدے مقابلے لئی نکلنا چاہند اسی۔ اگوں جہنوں دیوے دوائے رب۔
جِس دن بابے کوڈے شاہ دے میلے وچ چُوڑی گر نے ہاشو ڈوڈے نوں ڈھایا سی۔ واصل رتو نے اوس دن دی اپنی تیاری شروع کر دِتی سی۔ اوہنوں پتا سی اوہدی واری وی آ جانی اے۔ تے اوہنوں اپنا کھادا پیتا حلال کرناپینا اے۔
اوہدے پیو نے اوہدا شوق ویکھدیاں ہویاں اوہنوں صرف تے صرف پہلوانی لئی چھڈ دِتا سی۔ اوہدے کولوں کوئی کم نہیں لیا جاندا سی۔ اوہدے اکلے دی کھادھ خوراک دا خرچا باقی سارے جیئاں نالوں بہت زیادا سی۔ پورے سال اوہنے رَج رَج گھیو پیتا سی۔ مکھن دے پیڑے کھادے سن۔ کھانگڑ مجھاں دیاں رج کے دھاراں لئیاں سن تے پانی دی تھاں دُدھ پیتا ‘ ہُن اوہدے پِنڈے وِچوں مُڑھکے دی تھاں دُدھ نکلدا سی۔ مکھن تے ملائیاں کھا کھا کے اوہدا پِنڈا مکھن ملائی ہو گیا۔ باداماں دا کوئی حساب نہیں سی۔ ایہناں خوراکاں اوہدا سفید چہرا سُرخ کر دِتا سی تے ہن لوکی اوہنوں واصل رتُو دے ناں نال سدن لگ پئے سن۔
اوہنے بے تحاشا کسرت کیتی سی تے اِکو ساہے ان گِنت ڈنڈ مارے سن۔ بیٹھکاں کڈھیاں سن’ سُہاگے اگے جُپیا سی تے پتا نہیں کیہ کُجھ کیتا سی۔ تے اج اوہ سبھ کُجھ حلال کرن دا ویلا سی۔ اوہدے پِنڈ نُوں اوہدے اُتے مان سی۔ اج اوس مان نوں قایم رکھن دا ویلا سی۔ اج سِر دھڑ دی بازی لان دا ویلا سی۔
اوہدی واری آ گئی سی۔
چُوڑی گراں دا پہلوان میدان وچ نکل کے اپنے مقابلے لئی ونگاردا پیاسی’ اوہدے انگ انگ وچ غرور جھلکارے ماردا سی تے اکھاں وچ اعتماد جھلکدا سی۔ ایہ اعتماد’ ایہ بھروسا’ ایہ گھمنڈ کیوں نہ ہوندا۔اوہنے اِک دو نہیں پورے ستاں پِنڈاں دے جواناں دی کنڈ لائی سی۔
واصل رَتو اوہدے مقابلے وچ نکلیا۔ اوہ حد توں زیادا سنجیدا سی جد کہ چُوڑی گر بہت زیادا اُچھلدا تے اُبھردا پیا سی۔
گھول شروع ہویا۔ بڑی چھیتی چُوڑی گر نُوں پتا لگ گیا کہ اج اوہدے نال جہڑے پہلوان دا جوڑ پیا اے ایہ کوئی ہور ای شے اے۔ دوویں پہلوان مُڑھکو مُڑھکی ہو گئے۔ ہف گئے۔ جہناں نوں کدے ساہ نہیں سی چڑھیا اوہناں دے ساہ پھُل گئے۔ پِنڈ والیاں دا وی اونا ای زور لگ رہیا سی۔
گھول ہوندے نُوں پورا گھنٹا ہو گیا ۔ دوواں پہلواناں کمال کر چھڈیا ۔ کوئی وی کسے نالوں گھٹ نہیں سی۔ (جاری اے)