علی اختر …افسانہ نگاری دے افق دا روشن ستارہ

فیصل آباد دے ادبی افق دے روشن تے نمایاں ستاریاں وچ علی اختر دا نام بہت اہم اے۔ جہناں نے فیصل آباد دے ادبی ایواناں وچ اپنی متنوع ادبی جہات دی شمع جلا کے اوہناں دے چانن وچ وادھا کیتا اے۔ علی اختر دے افسانیاں اتے گردوپیش دی زندگی مگروں اہم تقاضیاں دا اثر اے۔ دوجے لفظاں وچ علی اختر دی افسانہ نگاری وچ اک چنگے افسانہ گو دی ساری خصوصیات موجود نیں۔ اوہناں نے تریخ’ معاشرت’ مشاہدے تے تخیل و تصور دی دکھائی ہوئی روشنی وچ نویں نویں جہان آباد کیتے نیں۔ علی اختر نے اپنے ماضی دے واقعات نال نوجوان نسل نوں آشنا کر کے حال نال وابستہ کیتا اے۔ اوہ واعظ وی اے تے مصلح وی’ رندی تے سرمرستی دی ہم نوائی وی کیتی تے فہم و فراست دے ادراک توں حقیقتاں اتے چانن پایا۔ اوہناں دی کہانیاں دے پلاٹ زندگی ای دے واقعات نیں۔ موضوعات دی اوہناں دے کول کمی نہیں اے۔ ہر لفظ توں’ ہر فقرے توں’ وقت توں’ ماحول توں’ انسانی رویاں توں موضوعات کشید کردے نیں۔ موضوعات اوہناں دی گود وچ ہسدے کھلکھلاندے’ روندے بسورندے تے چہکاراں ماردے پھردے نظر آندے نیں۔ اوہناں دی گہری نظر دے حصار وچ سماجی رشتیاں دا احساس’ طبقاتی آویزش دا شعور’ نفسیاتی الجھناں دا تصادم’ وطن پرستی تے انسان دوستی دے جذبیاں’ حقیقت پسندی دا متوازن سلجھیا بنھیا ہویا نظر آندا اے۔ فکرونظر دی روشنی’ زبان و بیان دی سادگی’ تکنیک دی صفائی کردار نگاری دا حسن’ علی اختر دے افسانیاں دی خوبیاں نیں۔ انسانیت دے وقار تے سربلندی نوں اوہناں نے ہمیشہ اپنا مطمع نظر سمجھیا۔ عوام دے نال اوہناں نے جہڑا عہد وفا استوار کیتا اوسے نوں علاج گردش لیل و نہار قرار دتا۔ اوہ جبر دے ہر انداز نوں لائق استراد خیال کردے سن۔ اوہ اکثر آکھیا کردے نیں کہ جبر دے سامنے سپرانداز ہونا تے ظلم نوں سہہ کے حرف شکایت لب اتے نہ لیانا اک ایسا رویہ اے جہدے کارن ظلم نوں تقویت ملدی اے تے ظلم دا ہتھ روکن دی مساعی کامیب نہیں ہو سکدیاں۔ ایس نوعیت دے رویے نوں اوہ اک اہانت آمیز فعل نال تعبیر کردے جہڑا ظلم توں وی ودھ تکلیف دہ تے مذموم اے۔ حریت ضمی نال جین لئی اوہناں نے ہمیشہ تریخ تے اوہدے مسلسل عمل اتے توجہ مرکوز رکھن اتے اصرار کیتا۔ اوہ اپنی دنیا آپ پیدا کرن دے حامی رہے ایسے لئی درکسری اتے صدا کرنا اوہناں دے مسلک دے خلاف رہیا۔ اوہ اک جری تخلیق کار نیں جہناں دی تخلیقی کامرانیاں نے اردو زبان نوں عزت تے وقار نال متمتع کیتا۔ زندگی دی حقیقی معنویت نوں اجاگر کر کے تے عوام وچ مثبت شعور و آگہی پیدا کرن دے سلسلے وچ اوہناں دی بے لوث خدمات نوں احساس’ طبقاتی آویزش دا شعور’ نفسیاتی الجھناں دا تصادم’ وطن پرستی تے انسان دوستی دے جذبے’ حقیقت پسندی دا متوازن سلجھیا ہویا نظر آندا اے۔ فکرتے نظر دا چانن’ زبان و بیان دی سادگی’ تکنیک دی صفائی کردار نگاری دا حسن’ علی اختر دے افسانیاں دی خوبیاں نیں۔ انسانیت دے وقار تے سربلندی نوں ہمیشہ اپنا مطمع نظر سمجھیا۔ عوام دے نال اوہانں نے جہڑا عہدوفا استوار کتیا اوہنوں علاج گردش لیل و نہار قرار دتا۔ اوہ جبر دے ہر انداز نوں لائق استرداد خیال کردے سن۔ اوہ اکثر آکھیا کردے نیں کہ جبر دے سامنے سپرانداز ہونا تے ظلم نوں سہہ کے حرف شکایت لب اتے نہ لیانا اک ایسا رویہ اے جہدے کارن ظلم نوں تقویت ملدی اے تے ظلم دا ہتھ روکن دی مساعی کامیاب نہیں ہو سکدیاں۔ایس نوعیت دے رویے نوں اوہ اک اہانت آمیز فعل نال تعبیر کردے جو ظلم توں وی بوہتی تکلیف دہ تے مذموم اے۔ حریت ضمیر توں جین لئی اوہناں نے ہمیشہ تریخ تے اوہدے مسلسل عمل اتے توجہ مرکوز رکھن اتے اصرار کیتا۔ اوہ اپنی دنیا آپ پیدا کرن دے حامی رہے ایسے لئی درکسری اتے صدا کرنا اوہناں دے مسلک دے خلاف رہیا۔ اوہ اک جری تخلیق کار نیں جہناں دی تخلیقی کامرانیاں نے اردو زبان نوں عزت و وقار نال متمتع کیتا۔ زندگی دی حقیقی معنویت نوں اجاگر کر کے تے عوام وچ مثبت شعورو آگہی پیدا کرن دے سلسلے وچ اوہناں دی بے لوث خدمات نوں ہمیشہ یاد رکھیا جاوے گا۔ اردو افسانہ وچ تخلیقی تنوع تے موصوعات دی ندرت دا جہڑا دھنک رنگ منظر نامہ علی اختر دی معجز نما اسلوب توں سامنے آیا اوہ نگاہواں نوں خیرہ کر دیندا اے۔اوہ ساری عمر ستائش تے صلے دی تمنا توں بے نیاز رہندے ہوئے پرورش لوح و قلم وچ مصروف رہے۔ علی اختر نے ناول تے افسانہ نگاری نوں اپنی تخلیقی تجربیاں توں جس تنوع’ ندرت تے معنی آفرینی نال مزین کیتا وہ اوہناں دی انفرادیت دی دلیل اے۔ علی اختر دا تخلیق ادب وچ جہڑا کردار اے اوہ ناقابل فراموش اے۔ ایم اے علی دے نام نال ادبی حلقیاں وچ شہرت پان والے گلدستہ ادب دے منے پرمنے ادیب دا مکمل نام محمد اختر علی اے جہڑا مگروں سمٹ کے ”علی اختر” رہ گیا اے۔ اج اوہ اوسے نال نال جانے پہچانے جاندے نیں۔ علی اختر دی ابتدائی نگارشات ایم اے علی دے نام نال چھپ چکیاں نیں۔ ”پھر اک تارا ٹوٹا” ،”برننگ پرابلم “(جاسوسی ناول ۔ )،اردو افسانوں کا مجموعہ “کرب کی دہلیز ” پنجابی افسانوں کا مجموعہ ” ہون دا دکھ ” ” ایم اے علی دے نام نال ای اشاعت پذیر ہووے’ مقبولیت حاصل کر چکے ہیں ۔
ایم اے علی توں علی اختر دے نام دی تبدیلی بارے اوہ خود لکھدے نیں۔ ”جدوں لوکاں نے پہچاننا شروع کردتا تے یاد آیا کہ ایسے نام نجومیاں تے جوتوشیاں تے فٹ پاتھ اتے حال دسن والیاں دے ہوندے نیں مگر اوہناں دی اپنی قسمت کدھرے ہور سو رہی اے چنانچہ میں پھلیاں دے کے ”ایم اے علی نوں سلا دتا تے علی اختر دی جوت جگا لیتی۔ اللہ دا شکر اے کہ ایس نام نے مینوں چھیتی ای پہچان بخش دتی۔ فیر ایسے نام نال میری اج تک مختلف کتاباں تے تحریراں چھپدی چلی آ رہیاں نیں” ۔
علی اختریکم اپریل 1950 نوں اک متوسط خاندان وچ چودھری اصغر علی دے ہاں پیدا ہوئے۔ چودھری اصغر علی اک شریف النفس سدھے سادے انسان سن۔ علی اختر دے والد لائلپور کاٹن ملز وچ بطور وار اتے ملازم سن۔ جدوں راشن بندی کوئی تے اوہناں نوں راشن ڈپو پلاٹ ہو گیا تے اوہ اخیر تک راشن دے شعبے نال جڑے رہے۔ علی اختر دا ادب ول رجحان وی اوہانں دیو الدہ نال قربت تے مشاورت پاروں اے۔ اوہناں دا آکھنا اے کہ ”اوہناں نے اپنے پہلے ناول ”پھر اک تارا ٹوٹا” دا انجام وی اپنی والدہ دے کہن تے بدل دتا سی۔ علی اختر نوں اپنی والدہ نال بے پناہ محبت سی۔ والدہ دی سختی دی وجہ نال اوہناں دے گھر دا ماحول منظم سی۔ اوہناں دے والد اولاد نال محبت تے شفقت رکھن دے باوجود اک فاصلہ رکھن دے قائل سن۔ علی اختر دیو الدہ نے قرآن پاک دی ابتدائی سوجھ بوجھ مگروں اوہناں نوں گھر توں کجھ فرلانگ دے فاصلے اتے واقع پرائیویٹ سکول جونیئر ماڈل ہائی سکول سنت پورہ فیصل آباد وچ داخل کروا دتا جتھے اوہناں نے ابتدائی تعلیم دا مرحلہ طے کیتا۔ 1966 وچ صابریہ سراجیہ ہائی سکول نمبر1سنت پورہ فیصل آباد توں میٹرک دا امتحان پاس کیتا۔1968 وچ گورنمنٹ کالج سمن آباد فیصل آبادتوں انٹرمیڈیٹ دا امتحان پاس کیتا۔ ایسے دوران ہلکی پھلکی تحریراں نال اوہ اپنی ادبی زندگی دا آغاز کر چکے سن۔ علی اختر پڑھن دے شوقین سن۔ ودھ توں ودھ جان لین دے تجسس نے اوہناں نوں لائبریری دی کتاباں پڑھن دی رفتار ایس قدر تیز سی کہ اوہناں نے جیویں ساری کتاباں حافظ کر لیتیاں سن۔ علی اختر اپنے سکول دے ماسٹر نذیر بیگ نوں بہت احترام نال یاد کردے نیں۔بقول اوہناں دے اوہناں دی سختی اوہناں لئی تعلیمی مدارج طے کرن وچ ممدو معاون ثابت ہوئی۔ گورنمنٹ کالج موجودہ جی سی یونیورسٹی فیصل آباد توں اوہناں نے گریجویشن مکمل کیتی۔تے نال ای NDVPاین ڈی وی پی پروگرام دے تحت پاکستان ماڈل سکول وچ بطور معلم ملازمت کردے ہوئے عملی زندگی وچ قدم رکھیا۔ایہہ اوہ زمانہ سی جہدے وچ اوہناں دا ادبی ذوق بڑی تیزی نال پروان چڑھیا تے اوہناں نوں کئی اک ادبی لوکاں نال ملن دے موقعے میسر آئے۔ جہناں وچ محبوب جاوید’ قمر لدھیانوی’ مشتاق شفائی جہڑے زرعی یونیورسٹی فیصل آباد وچ کم کردے سن اوہناں دے نام سرفہرست نیں۔تعلیم دی لگن اوہناں دے دل وچ موجود سی چنانچہ اوہناں نے اپنا تعلیمی سلسلہ منقطع نہیں کیتا بلکہ اک پرائیویٹ طالبعلم دی حیثیت نال تعلیمی سلسلہ جاری رکھیا۔ 1974 وچ اوہناں نے بینک وچ ملازمت اختیار کر لیتی۔ ابتدا وچ اوہناں دی تعیناتی چنیوٹ’ جڑانوالا’ گوجرہ’ ٹھیکری والا تے ٹوبہ ٹیک سنگھ جئے شہراں تے قصبیاں وچ ہوئی۔ اوہدے مگروں بطور سٹاف ریجنل آفس فیصل آباد وچ اوہناں دی تعیناتی ہو گئی تے کجھ عرصے مگروں ریکوری سیل وچ اوہناں نوں لا دتا گیا۔ ایس دوران 1978 وچ اوہناں نے ایم اے اردو دا امتحان پاس کیتا۔ جولائی 2007 وچ ملازمت دی پابندی توں اکتا کے بینک دی ملازمت توں استعفیٰ دے دتا تے ملازمت چھڈ کے اپنا ذاتی کاروبار شروع کردتا۔ اوہناں دا ویاہ 1974 وچ اوہناں دی پھپھی زاد کنیز زہرا نال ہویا۔علی اختر دے ہاں یکے بعد دیگرے تن دھیاں دی شکل وچ اولاد پیدا ہوئی لیکن اوہ زندہ نہ رہ سکیاں۔ ایس طرح علی اکتر اولاد جئی نعمت توں محروم رہے۔
علی اختر دا ادبی سفر:
علی اختر نے مختلف زاویاں نال معاشرتی’ معاشی’ اقتصادی’ نفسیاتی تے جنسی مسئلیاں نوں کہانی دی شکل وچ ڈھالیا اے۔ ایسے ماحول وچ رہندے ہوئے زندگی دی ایہناں کوششاں نوں کھنگالیا اے جہڑی ہر دور دے معاشرتی تغیرات تے انسانی رویاں دے آئینہ دار نیں۔ اوہناں دا سماجی شعور تے فنی پختگی ایس ماحول دی دین اے ایتھے اوہناں نے اکھ کھولی۔ ایس وجہ نال اوہناں دے افسانیاں دے کردار چمکدے دمکدے تے مخملاں نہیں نیں بلکہ ایہناں گلیاں’ بازاراں’ محلیاں وچ سانس لیندے چلدے پھردے انسان نیں۔ علی اختر نے مصائب دی ماری تے انھیریاں وچ بھٹکدی مخلوق نوں اپنے فن دا چانن عطا کیتا تے علامت نگاری دے تجربے کیتے۔ ایہناں علامتاں وچ اوہناں نے انسانی زندگی دی اہم صلاحیتاں نوں پیش کیتا کیوں جے افسانے دا فن اشارے دا فن اے جہدے وچ واقعہ سب کجھ آکھدا اے۔ علی اختر نے جہناں معاشرتی مسئلیاں نوں اجاگر کیتا اے اوہدے وچ غربت سب توں وڈا مسئلہ اے بلکہ ایس معاشرے دے سارے مسائل دا دائرہ غربت دے آسے پاسے ای گھمدا اے۔ غربت انسانی وقار دی دھجیاں بکھیر کے رکھ دیندی اے تے اسیں سوچن تے مجبور ہو جانے آں کہ انسانی فطرت کیہ اے۔ کیہ اوہ وحشی درندہ اے کہ معصوم تے فرشتہ سیرت اے۔ دراصل بھک تے غربت دا چولی دامن دا ساتھ اے۔ خالی ڈھڈ دا کرب اوہ کیہ جانے جہدا بھریا ڈھڈ اوہنوں اپنے جئے انساناں دی بدحالی توں بے نیاز بنا دیندا ہووے۔ بھک دا ایہہ احساس غریباں وچ ایس قدر گواچ چکیا اے کہ اوہناں دی بھک مٹائے نہیں مٹدی۔ علی اختر نے اپنے اکثر افسانیاں وچ غربت نوں تے جوان کڑیاں دے والدین دی پریشانیاں نوں بیان کیتا اے۔ ”کھنڈر آنکھوں میں آباد غم’ ڈستے چاند کے زخم ، خواب کاتنے والی تتلی ، گیلی ریت کے نشان ، پتھریلے ہونٹ ،بول ری گڑیا ، اندھیرے کا زہر ، آئینہ توڑ دے اور دستک جئے افسانیاں وچ علی اختر نے غربت دی وجہ نال والدین دی دہلیز اتے بیٹھی کڑیاں دے جذبیاں دی خوبصورت عکاسی کیتی اے تے معاشرے دی کربانکیاں دی شدت نال نشاندہی کیتی اے۔ ایہہ معصوم کڑیاں جہڑی اپنی مچلدی ہوئی خواہشاں تے تشنہ سفنیاں دے نال معاشرے دے رحم و کرم اتے نیں تے معاشی جبر دے نال زندہ نیں۔ معاشرے دے ایس تھرلے طبقے دے ہاں سماجی’ معاشی’ اقتصادی بدحالی دا ایسا نقشہ اے جہڑا ایہناں کڑیاں دی بے بسی’ اتھرو تے سسکیاں نال مزین اے۔ علی اختر نے ایس طبقے دی زندگی نوں بڑی کولوں ویکھیا اے اوہناں دے کردار ساڈی حقیقی زندگی دے کردار نیں جہڑے اپنے مسائل’ پریشانیاں تے حسرتاں دی تصویر کشی کردے ہوئے زندگی دی تلخیاں نوں ساڈے سامنے لیاندے نیں۔ “ڈستے چاند کے زخم ” دی نوشی اپنی بدحالی دا نقشہ انج کھچدی اے۔ ”اسیں لوک شہر توں دور اک ایسی خود ساختہ بستی وچ رہنے آں کہ ایتھے دے باسیاں دی اکثریت زندگی دی سل زدہ دیوار دے آسے پاسے گندگی دے کیڑیاں وانگوں کلبلاندی گزر جاندی اے۔ ایہناں کیڑیاں وانگوں جہناں نوں چلن لئی اپنا جسم سکیڑنا پیندا اے۔ سکڑدے ودھدے جسم توں رینگ رینگ کے ساڈے وچوں ہر کیڑا زندگی دی سل زدہ دیوار اتے چڑھن دی کوشش کردا اے تے اکثر نکام ہو کے دوبارہ ہمجولیاں وچ آ ملدا اے۔ ”ایس طبقے دی کڑیاں ساری زندگی چھوٹی چھوٹی خوشیاں دی آس وچ گزار دیندیاں نیں۔ ایس زندگی وچ جتھے اوہناں دے ارماناں دا خون ہوندا اے ہردن اپنی خواہشاں دے نال اوہ خود وی مردیاں نیں۔ ایتھوں تک کہ عید جئے تہوار اتے اک جوڑانویں کپڑے تے کانچ دی چوڑیاں دی خواہش وی حسرت بن کے دبی دی دبی رہ جاندی اے۔ ایس طقبہ دی کڑیاں زندہ لاشاں وانگوں اپنی خواہشاں دے لاشے وی اپنے نال چکی پھردیاں نیں۔ مصنف اپنی نوک قلم وچ نوشی دی حسرت نوں انج پروندا اے۔ ”نیم دا ایہہ درخت میرا ساتھی اے ایہنے وی میرے وانگوں کئی عیداں پرانے کپڑیاں وچ ویکھیاں نیں” چوریاں وچ لکی کہانی وچ مصنف نے ہور وی بے دردی نال ایس تلخ حقیقت نوںاجاگر کیتا اے۔ ایس افسانے دی مرکزی کردار رفتی چوڑیاں دی خواہش نوں بیان کردے ہوئے آکھدی اے ”یقین جانو… بابو…ایہہ تیسری عید آ رہی اے… تے میری بانہواں وچ کانچ دی چوڑیاں تک نہیں اے ۔ بابو ایس واری میں ایہہ کن دی چوڑیاں ہر قیمت اتے پانا چاہنی آں ہر قیمت تے… مینوں ایہہ آکھدے ہوئے سسک پئی تے میرے ذہن وچ خواہشاں دے بوجھ تھلے دبیا ہویا کردار یاد آ گیا۔ جیویں سعادت حسن منٹو دے افسانے کالی شلوار کا کردار ‘ شوکت صدیقی نے وی اپنے ناولاں وچ عورت دے مسائل تے اوہناں دی سماجی حیثیت تے اوہدی کسمپرسی نوں ایس طرح بیان کیتا اے جہنوں شیخ محمد غیاث نے انج لکھیا اے۔ شوکت صدیقی جدوں افسانے لکھدے نیں تے کرداراں اتے جو گزردی اے اوہ اوہناں اتے وی بیتدی اے ایسے ویلے کرداراں دے علاوہ ہر رشتہ ٹٹ جاندا اے۔ علی اختر وی کرداراں دے نال دکھ سہندے نیں تے اوہناں دکھاں نوں چن چن کے قاری دے سامنے لیاندے نیں۔ علی سفیان آفاقی لکھدے نیں۔ علی اختر دی کہانیاں دا موضوع عام طور تے معاشرہ تے معاشرتی ناہمواریاں ہوندیاں نیں۔ خاص طور تے ساڈے معاشرے وچ زنانیاں نوں جہناے مصائب تے مشکلاں دا سامنا کرنا پیندا اے۔ اوہناں دی عکاسی اوہ بہت خلوص تے دردمندی نال کردے نیں جہدی وجہ نال کہانی دے تاثر وچ بے پناہ وادھا ہوندا اے۔
باقاعدہ طور تے اوہناں دا پہلا افسانوی مجموعہ ”قرب دی ہلیز” سی جہڑا فروری 1982 وچ اشاعت پذیر ہویا۔ اوہناں دے افسانوی مجموعے جہڑے ہن تک شائع ہو چکے نیں اوہناں دی تعداد اٹھ اے۔ اوہانں وچوں ست اردو تے اک پنجابی افسانوی مجموعہ اے۔ افسانوی مجموعہ جات دی تفصیل کجھ انج اے۔
1- کرب کی دہلیز 2- ہون دا دکھ۔ایہہ پنجابی وچ لکھیا ہوہا افسانوی مجموعہ اے۔ ایہدے وچ کل بارہ افسانے نیں۔ کچیاں کندھاں، سینک ، جوکاں والی ، تریڑاں ،نگہہ ،ہنیر ، پچھلے بوہے ، سیہان ، جاگدے سفنے ،سانجھ اڈاری ، ہون دا دکھ ۔۔۔۔ایہہ مجموعہ اگست 1985 وچ مسلم پنجابی مجلس فیصل آباد توں شائع ہویا۔
3- بول ری گڑیا
4- ساری باتیں بھول نہ جانا
5- خواب تیری آنکھوں کے ۔۔
۔6-آ درختوں کے نام لکھیں
۔7- تیرا دھیان رہتا ہے ۔۔
8- تم تو میرے اپنے تھے
۔ 9- پھر اک تارا ٹوٹا
10-بچھڑنا زخم دیتا ہے۔
۔12- وتھاں سفنے کیرے (
13- دھوپ میں لکیریں ۔
14- منظر میں پیش منظر ۔۔
افسانہ نگاراں وچ علی اختر دا ن ام کسی تعارف دا محتاج نہیں اے۔ افسانوی ادب وچ علی اختر دی شناخت مقصد انگیز افسانہ نگار دے طور تے ہوندی اے۔ اوہ بنیادی طور تے رومانوی افسانہ نگار نیں مگر اوہناں دے افسانیاں وچ معاشرتی نظام دے مسئلے تے تعمیری اقدار دی بازیافت دی جھلک وی صاف محسوس کیتی جا سکدی اے۔ ایہو وجہہ اے کہ اوہناں دے افسانے زندگی دی توانائی نال بھرواں نیں۔ علی اختر ادب وچ فن برائے فن تے ادب برائے ادب دونویں ای نظریے دے یکساں طور تے قائل نیں۔ اوہ ادب نوں زندگی دی اعلیٰ قدراں دا ترجمان تے آئینہ تصور کردے نیں۔ اوہناں دے افسانیاں وچ اوہناں دے ایس مسلک دی جھلک صاف وکھائی دیندی اے۔ اوہناں نے اپنی زدبی زندگی دی شروعات شعروشاعری نال کیتی۔ اوہ اک چنگے افسانہ نگار تے چنگے انسان نیں۔ ایس لئی اوہناں دی شاعری اوہناں دونوواں ای خوبیاں دا پر تو نظر آندی اے۔ علی اختر اک بہترین ڈرامہ نگار وی نیں۔ تہاڈے بے شمار ڈرامے ٹی وی تے ریڈیو اتے آن ائیر ہو چکے نیں۔ ریڈیو پاکستان فیصل آباد توں تسیں قومی تے ملی حوالیاں نال تے مذہبی تہواراں اتے بے شمار فیچرز غنائیے تحریر کیتے نیں۔ریڈیو پاکستان نوں جدوں باقاعدہ ڈرامہ سنٹر بن دا اعزاز حاصل ہویا تے قومی نشریاتی رابطے تے تہاڈا پہلا ڈرامہ صدر دفتر اسلام آباد بھجوایا گیا جہڑا نشر ہون توں بہت پسند کیتا گیا۔ تہاڈے سارے ڈرامے قومی نشریاتی رابطے اتے نشر کیتے گئے نیں جہڑے سامعین میں بے حد مقبول رہے نیں۔ 2006 وچ تہانوں ریڈیو پاکستان فیصل آباد توں نیشنل ایکسی لینسی ایوارڈ لئی نامزدکیتا گیا۔ ایس دے علاوہ تہانوں پاکستان ٹیلی ویژن لہور سنٹر ولوں 2009وچ بحیثیت بہترین ڈرامہ نگار ایوارڈ نال نوازیا گیا۔ علی اختر دے لکھے گئے ڈرامیاںدی تفصیل کجھ ایس طرح اے۔ ریڈیو پاکستان فیصل آباد توں آن ائیر ہون والے ڈرامیاں وچ دریا میں گرتی بوندیں ۔۔۔۔۔۔15اکتوبر 2005 خوشبو ڈھونڈتی تتلیاں ۔۔۔15 دسمبر 2005 ساحلوں کی ہوا ۔۔۔۔14 مئی 2006لہور توں آن ایئر ہون والے ڈرامیاںوچ خواب سراب ۔۔۔۔۔14 مئی 2007 دھنک مسافر اترے ہیں ۔۔14 جون 2007پاکستان ٹیلی ویژن لہور توں آن ائیر ہون والا پنجابی ڈرامہ سی ۔شاعر ہون دی حیثیت نال اوہناںنے شتیل لمحیاں وچ کومل جذبیاں تے مدھر احساساں نوں لفظاں دا پیرہن وچ سمو کے اوہنوں فن دا نام دتا اے۔ اوہناں دی شاعرانہ عظمت دا اظہار اوہناں دے افسانوی مجموعیاں دے نال نال وی ہوندا اے۔ بوہتے نام شاعرانہ طرز دے نیں۔ ” آ درختوں پر نام لکھیں” ، “تم تو میرے اپنے تھے”، “خواب تیری آنکھوں کے”، “بچھڑنا زخم دیتا ہے”، وغیرہ ایہدا بین ثبوت نیں۔ ادیب ایس معاشرے دا احساس فرد ہوند ااے۔ ایس لحاظ نال اوہ اک چنگے شاعر وی نیں۔ تسیں محبت’ مناظر فطرت نال وابستگی تے وطن نال محبت جئے موضوعات نوں اپنی شاعری وچ سمویا اے۔ شاعری وچ تسیں غزل تے نظم وی لکھی اے۔ لیکن ذاتی طور تے غزل کہنا پسند اے۔ لیکن تہانوں دلی تسکین غزل کہن وچ ملدی اے۔ آپۖ دی ذات مبارک دے نال لگائو تے محبت ہر مسلمان دا جزو ایمان اے تے حضور اکرمۖ نال محبت دے بغیر ایمان دی تکمیل ممکن ای نہیں تے ہر شاعر تے ادیب دی تخلیقات وی ادھوری نیں۔ جے اوہناں وچ نبی اکرمۖ دے پاکیزہ اطوار تے اعمال دا ذکر نہ ہووے۔ آپۖ نال قیدت و محبت دا اظہار علی اختردی سیرت النبیۖ اتے مبنی کتاب انوار حضور اکرمۖ دی فہم و فراست لکھ کے کر رہے نیں جہڑی تکمیل دے آخری مراحل وچ اے۔ اوہناں دا آکھنا اے کہ جے ایہہ کتاب تخلیق نہ کرنا ہوندی تے میں اینی کتاباں نہ لکھ سکدا… ایس دے علاوہ “رنگ اترے نہ چاہت کا” (اردو ناول)، افسانوی مجموعہ ” ہمیں ہی انتظار کرنا ہے”اور کئی پنجابی ڈرامے “تاہنگھ ” ، کنیاں تے دریا ، سفنیدرگاہ دل ،پاکستان ٹیلی ویژن لہور توں تکمیل دے مراحل طے کررہے نیں۔ انج تسیں اردو تے پنجابی دونواں زباناں وچ کامیابی نال نثر لکھ کے ادبی میدان وچ اپنے آپ نوں منوایا اے۔ مجموعی طور تے علی اختر دے افسانیاں وچ سماجی زندگی دی تلخیاں تے معاشرتی زندگی دی بے اعتدالیاں نمایاں نیں۔ لب و لہجہ وچ تلخی’ طنز تے غم و غصے دا پہلو وی نظر آندا اے۔ اوہناں دے افسانے “سوچوں کے پنجرے میں بند خواہش” ، “طنز کے تکلے پہ چڑھا سلوک” ، تعزیر سے بندھے خواب ” ، پلڑے میں رکھا ہوا بھا” ، ساحلوں سے الجھے دریا ” جئے افسانیاں وچ غلط معاشرتی رویاں’ سماجی بے اعتدالی تے اجتماعی بے حسی نوں بیان کیتا گیا اے۔ علی اختر دے اسلوب دا مطالعہ کرن توں ایہہ حقیقت روز روشن وانگوں واضح ہو جاندی اے کہ اوہناں نے مختلف اصناف’ ادب وچ اپنے الشہب قلم دی خوب جولانیاں وکھائیاں نیں۔ اوہناں دے اسلوب دے سوندے اوہناں دے مشاہدیاں تے تجربیاں توں پھٹدے نیں۔ ایہہ مشاہدات تے تجربات جدوں اک انتہائی موثر ذہنی عمل دی صورت وچ اوہناں دے ڈرامیاں’ افسانیاں’ ریڈیو تے اخباراں لئی لکھے گئے کالماں تے مضموناں وچ جلوہ گر ہوندے نیں تے اوہناں دی تخلیقی تحریراں دا ہر لفظ گنجینہ معانی دا طلسم ثابت ہوندا اے۔ افکار تازہ توں مزین اایہناں مسحور کن تحریراں دے مطالعہ نال قاری اک جہان تازہ وچ پہنچ جاندا اے جتھے فکرو خیال دی وسیع تے متنوع دنیا دا منفرد نظام ویکھ کے اوہ حیرت زدہ رہ جاندا اے۔ اپنے قلم دا احترام کرن والے حریت فکر دے ایس مجاہد نے پچھلی ادھی صدی دے دوران اپنے دل اتے گزرن والی ہر کیفیت نوں نہایت خلوص تے درمندی دے نال زیب قرطاس کیتا اے۔ معاشرتی زندگی دے اوہ سارے حقائق جہڑے ذہن و ذکاوت تے فہم و ادراک نوں متاثر کردے نیں بڑی خوش اسلوبی نال اوہناں دے افسانیاں وچ سمٹ آئے نیں۔