جنگ نامہ حضرت امام حسین

جے ایہناں دی شاعری وچ ورتی گئی زبان کیو جئی اے۔ ایہناں دے بیان کرن دا انداز کیویں دا اے۔ زبان تے بیان دے حوالے نال فقیر میاں رحمت دے لکھے جنگ نامے وچوں نمونہ کلام پیش اے۔
اوہ بیان کردے نیں:
عتبے تے مروان نوں کیتا اس سردار
گوشہ بہہ سمجھاوندا، امام حسن نوں مار
وچ مدینے ڈھونڈ کے لدھی اک مکار
اوہ وڈی بھین شیطان دی رن بڑی بدکار
گھر امام حسن دے جا کیتا اس پیار
اس دتا زہر امام نوں بخرے کر کے چار
نہ دھانی زہر امام نوں رکھیا رب غفار
رب رکھے مڑ جس نوں کوئی نہ سکے مار
اوہ عتبے دے بیٹھ کے کرے وڈے افسوس
میں دتا زہر امام نوں کجھ نہ کیتا اوس
شیشہ زہریلا ہُل دا اس دتا ہور منگا
جو کوئی ویکھے زہر نوں اس نوں جاوے دھا
جس نوں اس زہر دی آوے کجھ بدبو
اوہ بھی مرے اُتھائیں جیووندا رہے نہ کو
شاعر نے ایہناں شعراں وچ امام حسن نوں زہر دا واقعہ بیان کیتا اے ۔ ایہناں شعراں وچ ورتے گئے اکھر جیویں کہ لدھی، مکار، وڈی بھین شیطان دی، بدکار، بخرے، دھانی، رب رکھے، ہُل، منگا، دھا، ایہ ساڈی اپنی بولی دے لفظ ھنجنھاں دے ورتارے نال ایہناں دی کیتی گل دا مفہوم تے مطلب نوں سمجھن وچ سوکھیائی ہوندی اے۔ اوہا شاعری آفاقی شاعری اے جس نوں لوکائی قبول کرے تے جس دے اثرات چراں تائیں لوکاں دے دلاں تے راج کرن۔ زبان تے بیان دے ورتارے نال ای شاعری دے سونپ وچ وادھا ہوندا اے۔ فنی تے فکری حوالے نال ای ایہناں شعراں وچ فنی مہارت وی ملدی اے جیویں کہ تکرار لفظی، بدلہ لین دی تیاری اتے غم دی کیفیت ایہناں وچ موجود اے۔ ایہو تاں شاعر دا فنی تے فکری کمال اے۔ فنی مہارت دے نال موضوع نوں بیان کرن دا اسلوب ای اس دی فنی پکیائی دا ثبوت ہوندا اے۔ اس جنگ نامے نوں مثنوی رنگ وچ لکھیا گیا اے۔ جتھے شعراں وچ موضوعات دا کھلار موجود اے اس دے نال نال فنی مہارت نوں وی سچجے انگ ڈھنگ نال ورتیا گیا اے۔
تیاری
جنگ نامیاں وچ تیاری نوں خاص اہمیت حاصل اے جدوں کسی تے حملہ کرن یا لڑائی لڑن لئی فوجاں اکٹھیاں کیتیاں جاندیاں نیں۔ جنگی ہتھیاراں تے دوروں دوروں خط لکھ کے یا ایلچی گھل کے جنگ جو بلائے جاندے نیں تے ہک وڈا سارا لشکر تیار کر کے دھاوا بولن لئی نقارے تے چوٹ ماری جاندی اے۔
حضرت امام حسن دی زہر نال شہادت مگروں جدوں ایہ گل نتر کے سامنے آئی کہ امام نوں یزید نے زہر دیوائی اے تاں لوگاں وچ غم تے غصے دا اظہار کتیا ونجن لگ پیا۔ ریاستی حالات وگڑدے ہوئے ویکھے تاں یزید نے مدینے خط لکھیاامام حسین توں بیعت کرائو جے بیعت نہ منے تاں اس توں مدینہ چھڑوا دیو۔ جدوں امام حسین نوں دربار اچ بلا کے یزید دا لکھیا خط پڑھایا گیا تاں آپ نے بیعت توں انکار کیتا۔ امام حسین نے وگڑدی ہوئی صورتِ حال نوں ویکھدے ہوئیاں اپنے سارے اہل و عیال ، خاندان دے جیاں تے اپنے جانثار اں نال اپنے نانے دے شہر مدینے نوں الوداع آکھیا تے مدینہ چھوڑ کے مکے دا رخ کیتا ۔
اس منظر توں شاعر اپنے جنگ نامے دا مڈھ لاندا اے۔ اس منظر نوں شاعر اپنے شعراں وچ کیویں پیش کریندا اے ویکھو۔
(جاری ے)