حمدالٰہی دا دریا

حمد الٰہی دا دریا جہنا بہائو بہندا چلاجاوے گا۔ سید رضی مولف اک لمے خطبہ بارے فرماندے نیں کہ ایہہ خطبہ حضرت علی کرم اللہ وجہہ دے بلند پایہ خطبیاں وچ شمار ہوندا اے۔ ایہنوں حضرت نے اک سائل دے سوال بارے ارشاد فرمایا سی چونکہ ایہدے وچ ملائکہ تے مختلف قسم دے پیکراں دا ذکر اے ایس لئی ایہنوں خطبہ اشباح آکھیا جاندا اے۔ مسجد کوفہ وچ اک جم غفیر دے سامنے ایس خطبہ وچ جناب امیر نے حمد الٰہی دے دریا بہائے۔ زمین تے آسمان دی خلفت تے پانی دی تقسیم تے عملداری ملائکہ دی قسماں تے اوہناں دے امور دی تفصیل’ خلقت آدم دے رموز اوہناں مگروں زمین اتے حجت خدا لئی انبیاء کرام علیہم السلام دی تشریف آوری آقائے ختمی ا لمرتبت دی رسالت دی حجت تے خاتمیت اتے گل کیتی اے۔ ایہدے مگروں آخری خطبہ وچ حضرت نے انسانی فطرت دی رمز افشانیاں اتے خدائی قدرت دے آثار دا عجیب نقشہ کھچیا اے۔ حضرت نے کلام دی فصاحت و بلاغت’ ایجازواطناب’ فقرہ سازی تے مراد تے مقصود دے تعین دی حسیاتی تے معروضی بساط نوں تاحد امکان کھچ دتا اے۔ ایتھے ادب’ تدین’ توحید رسالت تے تمجید تے تشریف الٰہی دے مقصد تے اہداف اک نویں طرز وچ کھل رہے نیں تاں جے کلام دی بلاغت تے مراد تک قاری دی نظر وچ تسہیل پیدا ہو سکے۔ ہر دور وچ اوہ اللہ رب العزت اپنے برگزیدہ نبیاں تے رسالت دے امانت داراں دی زباناں توں حجت دے پہنچان دی تجدید کردا رہیا۔ ایتھوں تک کہ ساڈے نبیۖ دے ذریعے اوہ حجت پوری طرح تمام ہو گئی تے حجت پورا کرنا تے ڈرایا جانا اپنے نقطہ اختتام نوں پہنچ گیا۔ اوہنے روزیاں مقرر کر رکھیاں نیں’ کسی لئی بوہتی تے کسی لئی گھٹ تے اوہدی تقسیم وچ کدھرے تنگی رکھی اے تے کدھرے فراخی تے ایہہ بالکل عدل دے مطابق سی۔ ایس طرح کہ اوہنے جہڑی جہڑی صورت توں چاہیا امتحان لیتا اے۔ رزق دی آسانی یا دشواری دے نال تے مالدار تے فقیر دے شکر تے صبر نوں جانچیا اے فیر اوہنے رزق دی فراخیاں دے نال فقرو فاقہ دے خطرے تے اوہدی سلامتیاں وچ نویں نویں آفتاں دے دغدغے تے فراخی و وسعت دی شادمانیاں دے نال غم و غصہ دے
گلوگیر پھندے وی لا رکھے نیں۔ اوہنے زندگی دی مختلف مدتاں مقرر کیتیاں نیں۔ کسی نوں بوہتی تے کسی نوں گھٹ’ کسی نوں اگے تے کسی نوں پچھے کردتا اے تے اوہناں مدتاں دی رسیاں دی موت نال گرہ لا دتی اے تے اوہ موت اوہنوں کھچ لے جاندی اے تے اوہناں دے مضبوط رشتیاں نوں ٹکڑے ٹکڑے کردیندی اے ۔ اوہ بھید لکان والیاں دی نیتاں’ کھسر پھسر کرن والیاں دی سرگوشیاں’ مظنون تے بے بنیاد خیالاں’ دل وچ جمے ہوئے یقینی ارادیاں’ پلکاں دے تھلے کنکھیاں دے اشاریاں’ دل دی تہواں تے غیب دی گہرائیاں وچ لکی ہوئی چیزاں نوں جاندا اے تے اوہنان آوازاں دا سنن والا اے جہناں نوں کن لا کے سنن لئی کناں دے سوراخاں نوں جھکنا پیندا اے تے چیونٹیاں دے موسم گرما دے مسکناں تے حشرات الارض دے موسم سرما بسر کرن دے مقدمیاں توں آگاہ اے تے سپر مردہ عورتاں دے درد بھرے نالاں دی گونج تے قدماں دی
چاپ دا سنن والا اے تے سبز پتیاں دے غلافاں دے اندرونی خولاں وچ پھلاں دے نشوونما پان دی تھاں تے پہاڑاں دی کھوواں تے اوہناں دے نشیباں دے وحشی جانوراں دی پناہ گاہواں تے درختاں دے تنیاں تے اوہناں دے چھلکیاں وچ مچھراں دے سر لکان دے سوراخاں تے شاخاں وچ پتیاں دے پھٹن دی جگہ تے صلب دی گزرگاہواںوچ نطفیاں دے ٹھکانیاں تے زمین توں اٹھن والے ابر دے لگاں تے آپس وچ جڑے بدلاں تے تہ بہ تہ جمے ہوئے ابرایاں توں ٹپکن والے مینہ دے قطریاں توں باخبر اے تے ریگ بیاباں دے ڈرے جہناں نوں باد بگولیاں نے اپنے دامناں توں اڈا دتا اے تے اوہ نشان جہناں نوں بارشاں دے سیلاباں نے رلا دتا اے اوہدے علم وچ نیں تے ریت دے ٹیلیاں اتے زمین دے کیڑیاں دے چلن پھرن تے سربلند پہاڑاں دی چوٹیاں اتے بال اتے رکھن والے طائراں دے نشیمن تے گھونسلیاں دے ہنیریاں وچ چمچان والے پرندیاں دے نغمیاں نوں جاندا اے۔ ہر جاندار دا ٹھکانہ’ ہر ذرے دا وژن تے ہر جی دار دی سسکیاں دی آواز تے جو کجھ وی ایس زمین اتے اے سب اوہدے علم وچ اے۔ اوہ درختاں دا پھل ہووے یا ٹٹ کے ڈگن والا پتہ یا نطفے یا منجمد خون دا تھکانہ تے لوتھڑا یا اوہدے مگروں بنن والی مخلوق تے پیدا ہون والا بچہ اوہناں چیزاں دے جانن وچ اوہنوں کلفت تے تعب چکنا نہیں پئی تے نہ اوہنے اپنی مخلوق دی حفاظت وچ کوئی رکاوٹ درپیش ہوئی تے نہ اوہنوں اپنے احکام دے چلان تے مخلوق دا انتظام کرن توں سستی تے تھکن لاحق ہوئی بلکہ اوہدا علم تے اوہناں چیزاں دے اندر تک اتریا ہویا اے تے اک اک چیز اوہدے شمار وچ اے۔ اوہدا عدل ہمہ گیر تے اوہدا فضل سب دے شامل حال اے تے اوہدے نال اوہ اوہدے شایان شان حق دی ادائیگی توں قاصر نیں۔