ہر مُلک، مُلکِ ماست

شکیل امجد صادق

پروفیسر جے پی چوہدری ماہر سیاسیات و عمرانیات نیں۔ حالات حاضرہ تے بڑی گہری نظر رکھدے نیں تے سماجی علماں تے کافی دسترس اے۔ اک تھاں لکھدے نیں۔ موجودہ دور دے تریجی دنیا دے ترقی پذیر تے ماڑے ملک اوس ویلے تک اپنے آزاد تے خودمختار سیاسی فیصلے نہیں کر سکدے جدوں تک ایہ ملک امریکہ‘ مغربی یورپ دے سامراجی ملک‘ آئی ایم ایف تے ورلڈبینک توں معاشی‘ اقتصادی‘ مالی تے مالیاتی آزادی حاصل نہیں کر لیندے۔ اک بڑے شاطر تے ماہر چور نے چوری دی خاطر‘ مہنگا لباس زیب تن کرکے معزز تے محترم وکھائی دین والے شیخ ورگا حلیہ بنایا تے صرافہ بازار وچ سنار دی اک دکان دے اندر چلا گیا۔ سنار نے جدوں اپنی دکان وچ وضع قطع توں بڑے ای رئیس تے محترم وکھائی دین والے شیخ نوں ویکھیا جہدا نورانی چہرہ چمک رہیا سی تے سنار نوں انج لگا جیویں اوہدی دکان دے بھاگ جاگ اٹھے ہون۔ اوہنوں پہلی واری اپنی چھوٹی جہی دکان دی عزت و وقار وچ وادھے دا احساس ہویا۔
سنار نے اگے ودھ کے شیخ دا استقبال کیتا۔ شیخ دے بہروپ وچ چور نے کہیا: تہاڈے توں اج خریداری تے ضرور ہووے گی پر ایس توں پہلاں دسو کیہ تہاڈے لئی ممکن اے کہ تسیں اپنی سخاوت چوں ساڈے نال مسجد بنان وچ حصہ پائو؟ ایس نیک کم وچ تہاڈا حصہ بھاویں اک دہم ای کیوں نہ ہووے‘ سنار نے کجھ درہم شیخ دے حوالے کیتے ای سن کہ ایسے دوران اک کڑی جہڑی حقیقت چور دی ہم پیشہ سی‘ دکان وچ داخل ہوئی تے سدھی شیخ دے کول جا کے اوہدے ہتھاں نوں بوسہ دتا تے التجائیہ لجے وچ اپنے تے اپنے ٹبر لئی خیروبرکت دی دعا لئی کہیا۔ سنار نے جدوں ایہ منظر ویکھیا تے اوہدے توں رہیا نہ گیا تے معذرت خواہانہ لہجے وچ کہن لگا‘ اے محترم شیخ لاعلمی دی معافی چاہنا واں پر میں تہانوں پچھانیا نہیں‘ کڑی نے ایہ سن کے تعجب دا اظہار کیتا تے سنار نال مخاطب ہو کے کہن لگی‘ تسیں کیسے بدنصیب انسان او‘ برکت‘ علم‘ ضل تے رزق دا سبب آپ چل کے تہاڈے کول آ گیا اے تے تسیں اوہنوں پچھانن توں قاصر او۔ کڑی نے شیخ ول اشارا کردے ہوئے آکھیا کہ ایہ فلاں علاقے دے مشہورو معروف شیخ نیں‘ جہناں نوں اللہ نے‘ کثرت علم‘ دولت دی فراوانی تے ہر قسم دیاں دنیاوی نعمتاں نال بھریا ہویا اے۔ اوہناں نوں انساناں دے بھلے توں علاوہ کسے چیز دی حاجت نہیں۔ لوک اوہناں دی اک جھلک ویکھن لئی بے تاب رہندے نیں۔ سنار نے شیخ توں معافی منگدے ہوئے کہیا کہ شیخ صاحب میں معافی دا طلبگار آں‘ میرا سارا وقت ایس دکان وچ گزردا اے تے باہر دی دنیا توں بے خبر رہنا واں‘ ایس لئی اپنی جہالت دی وجہ نال تہاڈے ورگی برگزیدہ ہستی نوں نہ پچھان پایا۔ شیخ نے سنار نوں کہیا: کوئی گل نہیں انسان خطا دا پتلا اے غلطی تے شرمندہ ہون والا بن دہ اللہ نوں بڑا پسند اے۔ تسیں انج کرو اجے میرا ایہ رومال لے لوو تے ست دن ایہدے نال اپنا چہرہ پونجھدے رہو‘ ست دیہاڑیاں دے بعد ایہ رومال تہاڈے لئی اجہی برکت تے اجیہا رزق لے آوے گا جتھوں تہاڈی توقع وی نہیں ہووے گی۔ جوہری نے پورے ادب و احترام دے نال رومال لیا‘ اوہنوں بوسہ دتا‘ اکھاں نوں لایا تے اپنا چہرہ پونجھیا تے انج کردے ای اوہ بیہوش ہو کے ڈگ پیا۔ اوہدے ڈگدے ای شیخ تے اوہدی دوست کڑی نے سنار دی دکان نوں لٹیا تے اوتھوں نس گئے۔ ایس واقعے نوں جدوں چار ورھے لنگھ گئے تے سنار رو دھو کے اپنا نقصان بھُل چکیا سی تے چار ورھے دے بعد پولیس دی وردی وچ ملبوس دو اہلکار سنار دی دکان تے آئے‘ اوہناں دے نال اوہو چور شیخ سی جہنوں ہتھکڑیاں لگیاں ہوئیاں‘ سنار اوہنوں ویکھدے ای پچھان گیا۔
اک پولیس والا سنار دے کول آ کے پچھن لگا کہ تسیں ایس چور نوں جان دے او؟ کیوں جے تہاڈی گواہی نال ای قاضی ایہنوں سزا سنا سکدا اے۔ سنار نے کہیا کیوں نہیں‘ ایہنے فلاں فلاں طریقہ واردات نال مینوں بیہوش کر کے میری دکان لٹ لئی سی‘ پولیس والا شیخ دے کول گیا تے اوہدی ہتھکڑی نوں کھولدے ہوئے کہن لگا تسیں جس طرح دکان لٹن دا جرم کیتا سی ٹھیک اوسے طرح اوہ ساری کاروائی دہرا تاں جے اسیں طریقہ واردات نوں لکھ کے گواہ سنے قاضی دے سامنے پیش کر کے تہاڈے تے فرد جرم لا سکیے۔ شیخ نے دسیا کہ میں ایس ایس طرح داخل ہویا تے ایہ کہیا‘ تے میری ایہ مددگار کڑی آئی اوہنے فلاں فلاں گل کیتی‘ فیر میں رومال کڈھ کے دکاندار نوں دتا۔پولیس والے نے جیب چوں اک رومال کڈ ھ کے شیخ نوں پھڑایا‘ شیخ نے سنار دے کول جا کے اوسے طریقے نال اوہنوں رومال پیش کیتا تے پولیس والا سنار نوں کہن لگا‘ جناب تسیں بالکل ٹھیک اوسے طریقے نال رومال نوں چہرے تے پھیرو جیویں اوس دن پھیریا سی۔ سنار نے انج ای کیتا تے اوہ فیر بیہوش ہو گیا۔ شیخ نے اپنے دوستاں دی مدد نال دوبارہ دکان لٹ لئی جہناں نے پولیس والیاں دا بھیس وٹا رکھیا سی۔
اج ساڈے ملک دا بالکل ایہو حال اے ہر چار ورھے بعد چور بھیس وٹا کے ساڈے کول آندا اے تے چکنی چپڑی گلاں نال ملک تے لوکاں دا سامان لٹ کے پتلی گلی چوں نکل لیندا اے۔ ہر واری اک نواں منظر‘ نواں لباس‘ نواں بہروپ‘ نویں شکل تے نواں حربہ جہدے توں لوکائی دھوکھا کھا کے اعتبار کردی اے تے آخر وچ محافظاں سنے نکلدا اوہو چور اے پر ایہ حکمران یاد رکھن کہ ایہ ملک اوہناں دے کول اللہ دی امانت اے تے امانت وچ خیانت دی سزا بڑی وڈی اے۔٭