سیاسی پب جی

اشرف شریف

ساڈے خاندان وچ اک بزرگ سن۔ سیاسی فراست نال بھرپور‘ دانشمند کہ لوک اوہناں دی گل بات سنن آندے۔ کجھ ورھے پہلاں انتقال ہویا۔ 96 ورھے دی عمر وچ ان پڑھ ہون دے باوجود اجہے دوٹوک تبصرے کردے کہ لوگ عش عش کر اٹھدے۔ ٹائون شپ وچ اوہناں دے محلہ دار رحمت کباڑیے دے ہاں محفل جمدی۔ اک واری میں پچھیا: ایہ چین نوں پاکستان نال اینی محبت کیوں اے۔ جواب مینوں حیران کر دین والا سی۔ بولے: چین سوداگر اے‘ اوہ ہر چیز نفع نقصان دی ترکڑی وچ رکھ کے تولدا اے۔ جدوں تک پاکستان نال تعلق نفع وچ بدلدا رہوے گا چین ساڈا دوست رہوے گا۔ یاد رہوے بابا سردار ان پڑھ سن تے معمولی سرکاری ملازمت دے بعد ریٹائرمنٹ دی زندگی گزاری۔ اوہناں دی گل بات سنن والے بہت سارے لوک موجو دنیں تے جدوں کدی سیاسی اتار چڑھائو آندا اے تے اوہناں نوں یاد کردے نیں۔ سیاسی تے بین الاقوامی فراست دے نال بابا جی ایہ منن نوں تیار نہیں سن کہ فلماں‘ ڈرامیاں وچ جو بچے اداکاری کردے نیں اوہ حقیقت وچ بچے ای نیں۔ اوہ کہندے ایہ سیانی عمر دے اداکار نیں جہناں نوں کیمرہ ٹرک توں بچہ وکھایا جاندا اے۔ اوہناں نال رشتہ اوہناں دی عمر تے اوہناں دی خفگی دے خیال نال میں قائل کرن دی کوشش نہ کردا۔ میں اک ادھ واری کہندا کہ ایہ بچے ای نیں۔ مینوں لگدا اے میرے حواس وچ کوئی تبدیلی واقع ہو چکی اے۔
میرے ملک دے ادارے لکھاں کروڑاں لوک جہڑے بندیاں نوں لیڈر‘ سیاستدان‘ معاملہ فہم ملک دا خیرخواہ وغیرہ وغیرہ قرار دیندے نیں مینوں اوہناں دی رائے ٹھیک نہیں لگدی۔ کنے وڈے اینکر‘ کالم نگار‘ سیاسی تجزیہ کار تے تبصرہ نگار مینوں باور کراندے نیں کہ فلاں وڈا لیڈر اے فلاں لائق وزیر اے‘ فلاں افسر بڑا دلیر اے۔ مینوں یقین نہیں آندا‘ مینوں تے ایہ یقین نہیں آندا کہ جہڑے جہڑے لوکاں دے کول اختیار دی چھوٹی جہی کوئی دھجی وی اے اوہ ایس ملک دے وفادار ہون گے۔ پاکستانی سیاست نوں اک جملے وچ بس ایس طرح کہہ سکنا واں کہ دشمن اداریاں نوں سیاست دے راہیں اپنی دشمنی نبھان دا موقع دے دتا گیا اے۔ دشمن داری وچ بس حریف نوں مارنا ہوندا اے اوہ پولیس مقابلے وچ مروا دتا جاوے اوہ عدالت دے احاطے وچ مار دتا جاوے یاں فیر موقع ویکھ کے آپ اوہنوں قتل کر دتا جاوے۔ ماضی وچ جے کجھ وڈے سیاستدان مارے گئے نیں تے اوہناں نوں دشمن داری دی ابتدا کہیا جا سکدا اے۔ سیاست نوں پہلے روپے دا کھیڈ بنایا گیا۔ مقصد ایہ سی کہ کوئی مزدور‘ کسان‘ محنت کش‘ استاد‘ دانشور تے سماج دوست انتخابات وچ حصہ نہ لے سکے۔ فیر سیاست نوں گند بنایا گیا۔ کوئی دولت مند شریف آدمی سیاست وچ آندا اے تے سینکڑوں لوک مشورہ دیندے نیں کہ صاحب تسیں شریف آدمی او ایس گندے کم وچ کیوں پیندے او۔
ہن سیاست نوں خرن خرابے دا کھیڈ بنا دتا گیا اے۔ لگدا اے مولانا فضل الرحمن‘ آصف علی زرداری‘ مریم نواز تے آخرکار عمران خان وی پب جی کھیڈ رہے نیں۔ ایس کھیڈ دا ایہو اصول اے کہ مخالف نوں مار دتا جاوے۔ غیرجانبدار رہن بارے بابا سردار اک واقعہ سناندے سن۔ کسے علاقے وچ اک طاقتور تے دلیر پہلوان سی۔ لوک اوہدی شرافت تے بہادری دی وجہ نال اوہدی عزت کردے۔ پہلوان دی عادت سی کہ اوہ ہمیشہ کمزور پہلواناں نوں کشتی دوران طاقتور پہلواناں نوں ڈھان دے گُر دسدا سی۔ خاص طور تے اجہے کمزور پہلوان جو اپنی طاقت دا غلط استعمال نہیں سن کردے اوہ وڈے پہلوان دی شفقت توں فائدہ اٹھاندے۔ کئی واری علاقے دے اک شرپسند پہلوان نے استاد پہلوان تے جانبداری دا الزام لایا پر اوہ ہس کے ٹال دیندا۔ اوہدے انتقال دے بعد اوہدا بیٹا خلیفہ بنیا۔ شرپسند پہلوان تعزیت لئی آیا تے جاندے جاندے کن وچ پھوک دتا کہ ویکھ پتر تیرا باپ بہت اللہ والا سی پر اوہ ماڑیاں دی حمایت کرکے جانبداری وکھا جاندا سی۔ تسیں ہن اوہدا خلیفہ ایں اسیں سارے تینوں اپنا وڈا من چکے آں۔ بس ایہ مشورہ اے کہ ماڑیاں دے حق وچ جانبداری نہ وکھانا۔ ایہ ساڈے کھیڈ دا اصول نہیں‘ خلیفہ نے اوس دن توں غیرجانبدار رہن دا اعلان کر دتا۔ شرپسند پہلوان نے اپنے حمایتی پہلوان اکھاڑے وچ اتارنے شروع کیتے۔ جہڑے لوک مرحوم پہلوان دی حوصلہ افزائی نال پہلوانی کر رہے سن اوہناں نوں طاقتور پہلوان کشتی ہران دے بعد ذلیل کرن لگے۔ خلیفہ دے غیرجانبدار ہون دا نتیجہ ایہ نکلیا کہ ایس علاقے وچ پہلوانی ختم ہو گئی بس بدمعاشی رہ گئی۔
جدوں میں وزیرداخلہ راناثناء اللہ دے کول ریاست دی طاقت دا سر مٹی وچ پھسدے ویکھنا واں تے مریم نواز اوہناں نوں جنگجو بہادر بنا کے پیش کردیاں نیں تے مینوں لگدا اے کہ پاکستان وچ ہن سیاست دا آخری وقت چل رہیا اے۔ جے تسیں پی ڈی ایم والیاں نوں سیاستدان سمجھدے او تے سو وار سمجھ لوو بس ایہ دس دیو کہ ایہناں رہنماواں نے ہوش منداں والی گل بات آخری واری کدوں کیتی سی۔ میں پاکستان نوں اپنا ملک سمجھنا واں۔ میں ایتھوں دے موسماں تے نغمے لکھنا تے ایتھوں دی بہاراں نوں پیار کرنا واں۔ میں ایتھوں دے کھنڈرات وچ ستی تریخ لبھنا واں مینوں ایتھوں دے پھُلاں تے پودیاں دے ناں پتہ نیں۔ مینوں ایتھوں دیاں لوک داستاناں تے کہانیاں یاد نیں۔٭