غزل
گلفام نقوی
ہن تے دید کرا وے ماہی
بہتا نہ ترسا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
مینوں کلیاں چھوڑ گیاں ایں
کس گلوں منہ موڑ گیا ایں
دس د ے کوئی خطا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
توں پردیس میں ایتھے کلی
تیرے پیار چ ہو گئی جھلی
وطنیں پھیرا پا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
راہواں تکاں‘ فالاں کڈھاں
رو رو اپنا حال نہ چھڈاں
آئون دی خبر سنا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
آٹا اڈے کاں وی بولے
بوہا کھڑکے ہاں وی ڈولے
گھل دے ٹھنڈی واء وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
سُنجیاں سُنجیاں تھاواں پچھن
کد آئونا ایں راہواں پچھن
آ کے کجھ سجھا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
سدھراں والے پھُل نہیں کھلدے
پورے ہندے چاء نہیں دل دے
رُت بہار لیا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
ہن آیا تے ایہو کہنا
گل نے تیتھوں دور نہیں رہنا
نال مینوں لے جا وے ماہی
سُنجے ویہڑے آ وے ماہی
