غزل

سلیم نجمی

کیہ گھراں وچ پتھر لگے
دل ای پتھر ہو گئے نیں
قلم نمانی کسراں لکھے
ہنجو اکھر ہوگئے نیں
جد دیاں آئیاں ایتھے لوکو
سیمنٹ ریت تے اٹاں جی
دھرتی ماں نوں ونڈیا پتراں
مار مار کے گٹھاں جی
بجلی تِتر بِتر کیتی
مٹیاراں دی اوہ ڈھانی
گھر گھر لگے پمپ تے نلکے
کون بھرے فر دسو مینوں
اج کھوہاں توں پانی
کجھ اسراں کیتی ویکھو
سائنس ترقی دونی جی
سُفنا ہو گئے نجمی یارا
چرخہ تکلہ پونی جی