غزل
عاشق
اُچیاں نال نہ یاری لائیں ویکھ چکور دے کرنے
اُڈے اڈ کے چن ول جاوے آ ڈگے مونہہ پَرنے
موت دی چھتری ہیٹھاں موجاں کرن نوں جی کردا اے
ایتھے یار ملا دے ربا اوتھے اساں کیہ کرنے
درشن دا جد ویلا آیا نیناں ساتھ نہ دتا
ساڈے آکھے کدی نہ لگے ایہ بیھڑے ٹُٹ مرنے
منتاں ترلے زاری کیتی دل نے زور لگائے
پر نہ کھلے سکیاں ہوئیاں اکھیاں دے دو جھرنے
دکھاں کولوں ڈر نہ ایویں پنڈاں بنھ بنھ رکھ لے
آخر ایتھے رہ جاون گے کہڑے نال نیں کھڑنے
ریجھاں سدھراں آساں والے بھرے بھڑولے چک کے
آخر اک دن میں تے اوہدے بوہے تے جا دھرنے
ہجر دی رات انھیری آخر مُک جاوے گی عاشقؔ
کدی تے پیار دا چانن ہوسی اوڑک سورج چڑھنے
