کنک تے خوشیاں دی واڈھی

غلام شبیر عاصم

اک ویلا سی جدوں کنک دی واڈھی پیندی سی تے،واہیوان(کسان) دیاں پریشانیاں تے دْکھاں نوں واڈھی پے جاندی سی۔دْکھاں دلیلاں دے جِسراں ڈکرے ہوجاندے سن۔کنک دے ناڑاں نال جیویں سِٹے نہیں کسان لئی خوشیاں جوبن چڑھیاں ہْندیاں سن۔کسے جوانی چڑھی الہڑ مٹیار طرحاں بھر جوانی وچ چمکدی ہوئی سونے رنگی کنک جیویں کسان دے چاواں تے خوشیاں نال ویاہی جاندی سی۔کنک دی واڈھی تے ڈھول تے ڈگے نال بھنگڑے پائے جاندے سن۔زمینداراں دے کامیاں تے پِنڈ دے میراثیاں،نائیاں تے دھوبیاں دے دِلاں وچ وی خوشیاں،آساں تے امیداں دے پکھی اڈاریاں بھرن لگ پیندے سن۔ایسراں اوہدوں کئیاں لوکاں دیاں امیداں تے سدھراں کنک نال جْڑیاں ہْندیاں سن،سگوں ایہ امیداں، آساں تے سدھراں چِڑیاں دی طرحاں سِٹے سِٹے اْتے پْھلاں اْتے تِتلیاں وانگ اڈاریاں بھردیاں سن۔
واہیوان،مزارعہ،ہاری تے کامیاں دی ہر کسے دی آس کنک دی واڈھی نال جْڑت رکھدی سی تے اج وی رکھدی اے۔کنک وڈھی جاندی سی تے زمینداراں دے نال نال عام کمیاں تے نوکراں دے بھڑولے وی بھر جاندے سن۔ کسان دی خوشی ٹھلہی نہیں سی جاندی۔ مْونجی کنک دی واڈھی اْتے ای تے دِھیاں بھیناں دے داج بنائے جاندے تے ویاہ کیتے جاندے سن۔وساکھ وچ مچی ہوئی کنک دا سیک کسان دے سینے ٹھنڈ پارہیا ہْندا سی۔پر اج ویلا بدل چْکیا اے،اج بہت سارے لوکاں دیاں کنک دی واڈھی نال جْڑن والیاں آساں امیداں کنک دی واڈھی نالوں وکھ ہوکے ہور ہور وکھتاں نال جْڑگئیاں نیں۔اج کنک دی واڈھی تے وی کسان دے متھے اْتے پریشانی،دکھ تے کئی فِکراں مْڑھکا تے تریلیاں بن کے چمک رہیاں ہْندیاں نیں۔اج ہر کسے دِیاں لوڑاں ودھ گئیاں تے وسائل گھٹ گئیے نیں۔اج واہی بِیجی دے خرچے پہلاں نالوں کئی گْنا ودھ گئے نیں۔ مہنگیائی تے سرکار دی لاپرواہی کسان دیاں خوشیاں وچ واڈھی پاگئی اے۔جس وجہ توں عام لوکاں تے وی چوکھا بھیڑا اثر پے رہیا اے۔ڈونگھی نظر نال ویکھئیے تے لگدا اے کھیتاں وچ کنک نہیں پریشانیاں تے دْکھ اْگ رہے نیں۔کنک دے سِٹیاں وچ جِسراں مہنگیائی،کسان دی محرومی تے بدحالی دا زہر بھریا ہویا اے۔
پکی پِیڈی تے سچی گل اے کہ جیکر ساڈا کسان سوکھا تے خوشحال ہوجائے تے ملک خوشحال ہوجائے گا۔کیونکہ خوشحالی کھیتاں تے فیکٹریاں اندروں پْنگردی اے۔پر بدقسمتی نال ساڈے اج ایہ دوویں پاسے ای مسئلیاں وچ پھسے ہوئے نیں۔بوہتیاں فیکٹریاں بند ہوگئیاں تے جیہڑیاں ہیگیاں نیں اوہ وی اوکھے ساہ لے رہیاں نیں۔ایہ کِیہ ہورہیا اے،اِنج کون کیوں کررہیا اے۔رب پاک ولوں لکھاں کروڑاں نعمتاں عطا ہون مگروں وی ملک دی بیوروکریسی تے سیاسی لیڈراں دیاں مطلب پرست تے عوام دشمن پالیسیاں دی وجہوں اسیں منگتے بن گئے آں۔ملک اندر قدرتی وسائل توں پوری طرحاں تے ایمانداری نال کم لیا جائے تے ملک بڑی چھیتی اوکھتاں تے مسئلیاں چوں باہر آسکدا اے۔سرکار اگے بینتی اے کہ جیویں وی کسان نوں خوشحال تے واہی بیجی نوں آسان بنایا جائے۔تاں جے ساڈی معیشت اپنے پکے پِیڈے پیراں تے کھلو سکے۔ تے ایس ملک دے عوام کِدھرے خوشحالی دا مْونہہ ویکھ سکن۔٭