ناول
شکارن
اوہدی اصلی یاں جعلی معصومیت ویکھ کے تہانوں پیار آوے۔ کُجھ اِنج دا پیار سی اوہ۔”
”سمجھ آ گئی اے۔”
”مینوں پتااے تُوں بڑی سمجھدار ایں۔”
”تُوں اگے سنا۔ فیر کیہ ہویا؟”
”میں سوچیا موج بی بی اج ایس اپنی ماسی دے مسکین نمانے پُتر دیاں دعاواں لئے۔ تیرا کیہ لتھ جانا اے۔ جِتھے اگے گِدڑ بِلے رج گئے نیں اج ایہ بھیڈ دا لیلا وی سہی۔ سمندر وچوں کاں چُنجھ بھر لوے تاں سمندر نوں کیہ فرق پیندا اے۔”
”تے تُوں صرف ترس وچ آ کے ای…”
”نہیں صرف ترس نہیں سی۔ مینوں کھوج وی سی کہ ایہ بگا کِنج…تے کِسراں؟ نویں گل جانن دی’ کُجھ نواں ویکھن دی’ کُجھ نواں کرن دی تاں سبھ نوں خاہش ہوندی اے۔
”میں کہیا اج موقعا لبھیااے تاں ”
اوہ چُپ کر گئی۔
سہیلی وی چُپ رہی۔ شاید اوہنوں کوئی اپنی واپری چیتے آ گئی سی۔
”پُچھیں گی نہیں فیر کیہ ہویا؟”
”فیر کیہ ہویا؟”
اوہ رات میری ایس لحاظ نال یادگار اے کہ اینا زیادا شکرگزار بندا فیر میری زندگی وچ نہیں آیا۔ اوس ویلے اوہ شکر گزاری دی اوس منزل تے اپڑیا ہویاسی جے میں اوہنوں آکھدی کہ اوہ ہُنے اگ وچ چھال مار دیوے تاں اوہنے دُوجی وار مینوں آکھن نہیں سی دینا۔”
بعد وچ دعوے کرن والے تاں بڑے آئے۔ پر اوہ صرف پھوکے دعوے سن۔ مطلب کڈھن دے ڈھنگ سن۔ فریب دیون دے وَل سن”۔
”اوس توں بعد؟”
”بگا تاں میرا ہتھ بدھا غلام ہوگیا۔ اوہ تاں میرا کھہڑا ای نہ چھڈے۔”
”ہاں کملے نوں ورچایا’ کملا مگرے مگر آیا۔”
”بلکل میں تاں بھیڑی پھَسی۔فیر اِک دن کدھرے بگا شیخی وچ آگیا جویں کہ مرداں نوں عادت ہوندی اے۔ اوہ کِسے اگے تِڑ مار بیٹھا۔ سُنن والے پہلوں تاں یقین ای نہ کیتا تے جدوں اوہنوں یقین آیا تاں فیر گل مُونہوں نکلی کوٹھے چڑھی۔ گل بھٹھاں تندوراں تک اپڑ گئی۔” تے فیر اِک دن مینوں مہنا وجیا۔
”جا نی حاجنیں ویکھیا اے تینوں وی۔ جد تینوں کسے پُورے بندے نہ تھُکیا تے توں میرے پینگلے بھرا توں وی نہ ٹلیوں۔”
ایہ مہنا موجاں نوں کسے ہور نہیں بگے دی بھین نے ماریا سی جہڑی فرمایش علی دے چاچے دے پُتر نال وہیج کے آئی سی۔
تے اوس دن توں بعد موجاں نے ایہ اصول بنا لیا کہ رشتے دار بھاویں سکی ماسی دا پُتر ای کیوں نہ ہووے اوہدا کانا نہیں ہونا چاہیدا۔ ماسی دا پُتر تہاڈی شریکنی نال وہیج سکدا اے یاں فیر ماسی دی دِھی تہاڈے شریک نال وہیج سکدی اے تے کل نُوں مہنا مار سکدی اے۔
تے اوہ بڑا چِر اپنے بنائے ہوئے ایس اصول تے پکی رہی۔ پر فیر اک واری اوہنوں اپنا ایہ اصول توڑنا پیا۔ خُد اپنا کیتا ہویا فیصلا بھننا پیا۔
کہیا جاندا اے فیصلے بھنن واسطے ای کیتے جاندے نیں۔ بڑے بڑے دعوے کرن والیاں’ بڑے بڑے اصولاں تے ضابطیاں دی پابندی کرن والیاں اُتے کدی ایہو جہے ویلے آندے نیں کہ اوہناں نوں ساریاں اصولاں دی اُلنگھنا کرنی پیندی اے۔
موجاں وی اپنا اصول توڑ دِتا۔ وجھا بڑی تگڑی سی۔
پِنڈ وِچ اِک نواں گھبرو محمد واصل ناں دا اُٹھیا۔ چھانٹویں سریر تے نِگھر ہڈی والے واصل نوں کُشتی لڑن دا شوق کدیا تاں اوہنے پہلوں پِنڈ وچ ای پرانے پہلواناں کولوں داء سِکھے تے فیر اوہنے اِک ہور زیادا مشہور تے نامی گرامی پہلوان دی جا شاگردی کیتی۔
کُجھ اوہدا شوق ٹِیسی اُتے چڑھیا کھلوتا’ کُجھ اُستاد دِل تے نیت دا کھرا مل گیا۔ سونے تے سُہاگے والی گل ہو گئی۔ اُستاد نے واصل نوں دِناں وچ ای اپنا ہُنر تے فن منتقل کر دِتا۔
شاگرد دی اُٹھان ویکھ کے اُستاد دیاں اکھّاں لِشکن لگ پیندیاں۔(جاری اے)
