غزل

شکیل امجد صادق

اوہدی رنگت ڈھیر انگوری
ساڈے وچ مقدر دوری
خصلت ویکھ غلامی والی
آخر تیکر جی حضوری
میں ای نک نوں نیواں کیتا
اوسی اپنی گل دی پوری
ٹھنڈ قرار نوں میں کیہ جاناں
اندر بلدی یار تندوری
بالاں دا کیہ بلکنا جانے
جہدے کلے مجھ اے بھوری
پیار پریت تے بعد دی گل اے
ڈھڈی روٹی یار ضروری
ہیراں امجد کوڑے تمے
رانجھے لبھدی مٹھی پوری