غزل
مجاہداقبال مجاہد
بے قدرے بے ڈھنگے یار
چھڈ دے سبھ تلنگے یار
عاشق اوتھے سجدے کردے
جہڑی تھاں توں لنگھے یار
کردے بھاویں بے وفائی
لگدے فیر وی چنگے یار
شگناں دی میں مہندی سمجھاں
لہو چ ہتھ نیں رنگے یار
لٹ لٹا کے ہن پیا آکھاں
کاہنوں لے لئے پنگے یار
نفرت دے اس دور چ بندہ
اک دوجے نوں ڈنگے یار
دل نوں لٹے جد وی پاوے
کپڑے رنگ برنگے یار
اوہ کدھر دا سائو ہونا
جس دے ہون لفنگے یار
لوکاں نوں پیا درشن دیوے
ساڈے کولوں سنگے یار
کاہدی ایہہ ترقی دسو
جثے ہو گئے ننگے یار
ہور نہ منگے کجھ مجاہدؔ
کر دعاواں منگے یار
