غزل
بابا نجمی
وچ حیاتی میں نہیں چھڈنی دنیا دے مزدور دی گل
اکو وچ کتابے لکھی اپنے میں منشور دی گل
جت لواں گا جدوں مقدر لیکھاں ہارے لوکاں دا
ڈھول وجا کے فیر سناں گا مُلاں جنت حور دی گل
اوہدے بندے اک دوجے دا لگ پیندے نیں کھاون ماس
جہڑی جوہ چوں مُک جاندی اے چلھے تے تندور دی گل
اپنا لہو وی دے سکنا واں دھرتی دے مزدوراں لئی
ظالم نال کھلو نہیں سکدا کر نہیں سکدا سور دی گل
اک اک جوہ دی کناں تیکر ون سونی اپڑی گل
لگی پنڈ جنڈیالے والی وکھری شہر قصور دی گل
جنے وی اسلام آباد ی نوکر نیں امریکہ دے
وانگ تبرک کیوں نہ چمن گورے دے منشور دی گل
کون لوے گا بابا نجمی اوتھے میرے کاٹھے بیر
جتھے شام سویرے ہوندی سباں تے انگور دی گل
