نواں سال
اعزاز احمد آذر
اج پلا پھڑا اکلاپے دا میں یاداں دے سنگ ٹریاواں
پر شیشہ تک کے ماضی دا میں مٹی وانگوں بھریاواں
اج مکی گل اٹھاسی دی اج ہور ورہا اک گھٹیا اے
مینوں میریاں پشتلیاں کیتیاں نے اج مار رڑے تے سٹیا اے
میرے دل نوں ڈوبو پیندے نے مینوں فکراں وہماں گھیر لیا
مینوں سوچاں دے وچ ڈبے نوں اج ہور ورہا اک بیت گیا
میں آپے اپنا قاتل آں میں آپے اپنا چور وی آں
کدی اُکا نمو جھاناں واں کدی ڈاہڈا ای منہ زور وی آں
سوچاں دے وگدے وہنیاں وچ ڈبدا تردا رہنا واں
کدی نویں حیاتی پاناواں کدی ہتھیں مردا رہنا واں
سپ لنگھیاں لیکاں پٹیاں نے کھیت اجڑن نے پچھتایاواں
میں فجریں رستہ بُھلیا ساں پر شامیں پرت کے آیا واں
ہن سال نویں نوں کہنا واںآ دونویں اک مک ہو جائیے
جو داغ نے آہلک بازی دے متھے توں مل کے دھو جائیے
توں سورج نواں اگایا اے کر چانن میریاں راہواں تے
پر ٹٹ وی گئے تے پجاں میں اُڈ کے اپنیاں بانہواں تے
توں نویں امید دا چانن ایں دے حوصلہ تھکے ہاریاں نوں
میں پیار نشانی بننا واں گل لاناں حوصلے ہاریاں نوں
میں پیار نشانی بننا واں توں چھیڑ خوشی دے سازاں نوں
آ سارے جگ تے کھول دیئے دھرتی دے لُکے رازاں نوں
