غزل
منوراحمد کنڈے
دشمن نیں انساناں دے، بندے
اوہ جہڑے شیطان دے بندے
سینے روگ، تے ویہڑے بھکھاں
سگرٹ بیڑی پان دے بندے
دھوکھا کھاندے دھوکھا دیندے
ہر جھوٹھی مُسکان دے بندے
عقل دے انھے احمق قاتل
ایہ ظالم پردھان دے بندے
چکیے قرض تے کم چلائیے
اساں وی جھوٹھی شان دے بندے
شاعر وی تے لبھدے پھردے
بس اپنے دیوان دے بندے
قاتل مسلم، مسلم دے نیں
’’بش‘‘ ورگے ’’سلطان‘‘ دے بندے
مٹھی بھر نیں رہ گئے باقی
رب، نبی، قرآن دے بندے
خودکش حملے کرن منورؔ
حوراں تے غلمان دے بندے
